ΑΝΑΠΤΥΞΗ - ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
o Δεδομένων των ανθρώπινων, φυσικών, πολιτισμικών κι άλλων πόρων, τις ευκαιρίες, τους περιορισμούς και τις απειλές, σε ποιούς τομείς η Ελλάδα μπορεί να παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα κι υπηρεσίες και για ποιες αγορές;
o Ποιές δομές, στρατηγικές, πολιτικές λειτουργίες και εργαλεία, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων υπηρεσιών στις ξένες αγορές;
o Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στην ελληνική αγορά ώστε να υποκαταστήσουμε τις εισαγωγές;
o Ποιοί, γιατί και πώς θα θέλουν και θα μπορούν να επιχειρήσουν – επενδύσουν σε τομείς που μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί;
o Ποιές αλλαγές στη δομή του κράτους, στους θεσμούς, στις πολιτικές, στην αγορά, στη νομοθεσία πρέπει να γίνουν ώστε να υποστηριχθεί η υγιής επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα;
o Ποιές στρατηγικές συνεργασίες – συμμαχίες, με ποιες χώρες μπορούν να γίνουν στη βάση του αμοιβαίου οφέλους για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη;
o Πώς το κράτος μπορεί να κατευθύνει δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους σε παραγωγικές – ανταγωνιστικές επενδύσεις;
o Ποιά κουλτούρα ή αξιακό σύστημα θα στηρίξει την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη και πως αυτά μπορούν να διαμορφωθούν;
Τα παραπάνω ερωτήματα μπορούν και πρέπει να τεθούν σε επίπεδου κλάδου όπως:
Αγροτική οικονομία
Τουρισμός – αναψυχή
Υγεία
Παιδείας
Πολιτισμός
Βιομηχανία
Πράσινη οικονομία
Μεταφορές
Ενέργεια
Ορυκτός πλούτος
Χρηματοοικονομικός τομέας
Νέες τεχνολογίες – πληροφορική
ΠΑΙΔΕΙΑ
o Ποια πρέπει να είναι η αποστολή της πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;
o Ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο των προγραμμάτων, ποιες μέθοδοι και ποιες ικανότητες των διδασκόντων χρειάζονται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια;
o Πως πρέπει να συνδέεται η εκπαίδευση με την κοινωνία και την οικονομία;
o Ποιοι φορείς (ιδρωτικοί, δημόσιοι, μη κρατικοί) και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορούν να λειτουργούν με κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα;
o Πως οι οικονομικοί πόροι (ιδιωτικοί και δημόσιοι) που διατίθενται στην παιδεία μπορούν να αξιοποιούνται αποτελεσματικά;
o Πως η παιδεία θα μπορούσε να γίνει εξαγωγικός κλάδος προσφέροντας υπηρεσίες σε ξένους φοιτητές;
ΚΡΑΤΟΣ – ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
o Πώς η δημοκρατία μπορεί να γίνει πιο ουσιαστική και ταυτόχρονα αποτελεσματική κοινωνικά και οικονομικά;
o Ποια η αποστολή των κομμάτων, της βουλής, της κυβέρνησης και ποια του κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
o Ποιοι θεσμοί απαιτούνται και πως μπορούν να λειτουργούν με κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα;
o Ποια είναι τα στοιχεία του πολιτικού πολιτισμού που απαιτούνται για την εθνική κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την κοινωνική συνοχή, την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την πρόοδο, και την ευημερία της χώρας και πως αυτά μπορούν ν’ αποτελέσουν συστατικά και κυρίαρχα στοιχεία της εθνικής μας κουλτούρας;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλησπέρα φίλοι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ προς το παρόν θα ήθελα να κάνω μια πρόταση πολύ σοβαρή αλλά νομίζω ότι είναι κ η μοναδική περίπτωση να αλλάξει κάτι σε αυτό τον τόπο....κατά καιρούς όποιος την ξεστομίζει θεωρείται μάλλον άξιος λιθοβολισμού... απο ποιους; μα απο τους επωφελούμενους του συστήματος φυσικά...
"ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ"
Κάθε άλλο παρά καλά έφερε σε αυτή τη χώρα η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων...ειλικρινα δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε ένα καλό....
αυτη ειναι πιστεύω η πιο σοβαρή πρόταση που μπορούμε να κάνουμε...κ αυτή είναι η σημαντικότερη μεταρρύθμιση που χρειάζεται η χώρα... αν δεν αλλάξει αυτό το αντιπαραγωγικό, χωρίς κίνητρα για τους εργαζόμενους σύστημα του άρρωστου "δημοσιουπαλληλισμού" δεν πρόκειται ποτέ να δούμε τη χώρα του φωτός να λάμπει ξάστερη χωρίς διαφθορά ανάμεσα στις χώρες του κόσμου...
Γωγω, η μονιμοτητα απο μονη της δεν ειναι κακη.Δες την Ι απωνια.Το προβλημα ειναι η ελλειψη αξιοκρατιας ,αντικειμενικης αξιολογησης με βαση αποτελεσματα, συνδεσης των αμοιβων και των προαγωγων με αυτα και το οτι οι αχριστοι ,οι τεμπεληδες και οι μιζαδοροι δεν καταιβενουν απο το λεωφορειο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλαδα μπορει να παραγει ανταγωνιστικές υπηρεσίες στον τομεα Τουρισμος-αναψυχη για όλες τις αγορές του κόσμου. Ενδιαφερόμενοι επενδυτες ερχονται καθε μέρα και ερευνουν ιδιοκτησιακα μεγάλες εκτασεις(ανω των 1.000 στρεμματων) κυριως παραλιακες προκειμενου να πολεοδομησουν ιδιωτικα εξοχικες κατοικιες.Ομως δυστυχως το Ελληνικο κράτος δεν εχει ωριμο χωροταξικό σχεδιασμο για να μπορεσουν γρηγορα οι επενδυτες να οικοδομησουν στον επειγειο παραδεισο μας και ακολουθως να φέρουν τους ομοεθνεις τους , τουριστες για την πατριδα μας . Προτείνω λοιπον λυση του γορδιου δεσμου της ιδιωτικής πολεοδομησης μεγαλων εκτασεων μεσα απο το ΥΠΕΧΩΔΕ με σκληρους περιορισμους στους ορους δομησης π.χ.χαμηλα κτιρια και αυστηρους αρχιτεκτονικους τυπους που θα σεβονται το περιβαλλον και το τοπικο "χρωμα". Τουτεστιν ΝΑΙ στους επενδυτες αλλα το αυστηρο πλαισιο θα ειναι δεδομενο απο το ελληνικο κρατος. Αυτο πρακτικα και εκλαϊκευμένα σημαινει: Ελατε να αγορασετε ελληνικη γη προς τουριστικη εκμεταλλευση αλλα με τους δικους μας ορους και περιορισμους δόμησης !!! Σήμερα ξερετε τι συμβαινει ; Ερχονται οι Αραβες με τα jet , βλεπουν θαυμαζουν και χαλανε τα deals λογω απουσιας θεσμικου πλαισιου , διοτι οι καρχαριες του ΥΠΕΧΩΔΕ συμπεριλαμβανομενων και των εκαστοτε υπουργισκων απαιτουν τεραστιες μιζες απο πωλητες και μεσητες ακινητων για να εγκρινουν το θεσμικο πλαισιο (προεδρικο διαταγμα απαιτειται)κι ετσι ολες οι μελετες ιδιωτικης πολεοδομησης στοιβάζονται στα γραφεια του υπουργειου !!! Απελευθερωστε τα ΠΕΡΠΟ αλλα προς Θεου με σκληρους ορους στη δομηση αλλα και στην χρηση γης !!! Εμεις θα ορισουμε τι θα κτισουν πως θα τοποθετησουν κτισματα και κοινοχρηστους χωρους και τι ακριβως χρηση θα εχουν τα κτισματα με το αναλογο θεσμικο πλαισιο ! Ομως να εχουμε θεσμικο πλαισιο , οχι να θελουν να επενδυσουν οι "φραγκατοι" στον παραδεισο και εμεις να τους διωχνουμε ?????????
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαμογελαστή καλημέρα και από μένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ ότι το θέμα δεν είναι να κατασπαράξει ο ένας τον άλλον και να τα βάλουμε με τους μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους και πάει λέγοντας.
Το θέμα είναι να τα βάλει ο καθένας μας με το βόλεμά του,τη νοοτροπία του και το εγωκεντρικό του σαράκι!
Να αναλύσει τη σχέση του με τον πλούτο και τη διαδρομή του για να τον αποκτήσει.
Όλοι αγοράζουμε το διαμέρισμα με τον ημιυπαίθριο και το κάνουμε γαργάρα.
Κανείς δεν βρέθηκε να αναρωτηθεί και να αγανακτήσει γιατί κλείνουμε ένα χώρο ανάσας!
Αφού αποκτάμε και δεύτερο κελί υπνοδωμάτιο αρκεί...
Όσο και εκκεντρικό αν ακούγεται ότι δεχόμαστε να φυλακιζόμαστε στα πανάκριβα τσιμεντένια κλουβιά,είναι ένα μεγάλο θέμα!
Ας αναλάβουμε τις προσωπικές μας ευθύνες και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κακό μας εαυτό!
Ας μάθουμε να λειτουργούμε συλλογικά με αγάπη!
Ας παραμείνουμε άνθρωποι!
Πρέπει να βρούμε ποιο είναι το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα ως λαός και να το διαφημίσουμε ανάλογα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχοντας επισκεφθεί αρκετές χώρες του εξωτερικού, μπορώ να πω πως εδώ στην Ελλάδα (μάλλον στην Αθήνα) έχουμε κάποια πράγματα που δύσκολα τα βρίσκεις αλλού. Έχουμε ένα από τα πιο καθαρά, όμορφα και γρήγορα μετρό. Έχουμε ίσως το κορυφαίο σε ταχύτητα εξυπηρέτησης πελατών αεροδρόμιο. Έχουμε την κορυφαία περιφερειακή οδό (Αττική οδός). Έχουμε από τους κορυφαίους αντισεισμικούς κανονισμούς και τον εφαρμόζουμε κιόλας.
Αυτά τα μικρά παραδείγματα δείχνουν το εξής:
Αυτό που πιστεύω είναι πως ο πρώην-πρώην πρωθυπουργός (καλός πρωθυπουργός, κακός πρωθυπουργός, πείτε ό,τι πιστεύετε) σε ένα πράγμα είχε δίκιο. Πως εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να λειτουργούμε με βάση την ποιότητα. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών που μπορεί να μην είναι τόσο όμορφα όσο των Ιταλών, ή τόσο φθηνά όσο των Τούρκων ή των Βουλγάρων, αλλά είναι απείρως ποιοτικότερα. Έχω καταλήξει πως είναι η κουλτούρα μας τέτοια: αν το πάρουμε απόφαση κάνουμε πολύ ποιοτική δουλειά - είναι το μεράκι του Έλληνα.
Βάλτε με το μυαλό σας τι σημαίνει η φράση "το έφτιαξε με μεράκι".
Στο δια ταύτα: να γίνει καμπάνια το made in Greece να γίνει το νοτιοευρωπαϊκό συνώνυμο του made in Germany - η καμπάνια να απευθύνεται στους πελάτες αλλά και στους παραγωγούς.
Δημήτρη μου επειδή πραγματικά δε πιστεύω ότι υπάρχει χώρα που τα δημοσιονομικά της κ η ανταγωνιστικότητα της μπορεί να επωφελούνται απο το καθεστώς της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, θα ήθελα να σας παραπέμψω στο πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", απόσπασμα του οποίου επισυνάπτω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμεσα και δραστικά πρέπει να αντιμετωπίσει η Ιαπωνία το διογκωμένο της δημόσιο χρέος εάν δεν θέλει να δει μία κρίση «ελληνικού τύπου», προειδοποίησε ο νέος πρωθυπουργός της χώρας Ναότο Καν κατά την πρώτη του επίσημη ομιλία στο Κοινοβούλιο της χώρας σήμερα Παρασκευή.
Ο Ναότο Καν, που διατελούσε υπουργός Οικονομικών πριν αναλάβει την πρωθυπουργία την προηγούμενη εβδομάδα, ανέφερε ότι θα εξετάσει αλλαγές στη φορολογία και περικοπές των δημοσίων δαπανών. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την (μέχρι τώρα) πολιτική που βασίζεται υπερβολικά στην έκδοση χρέους» ανέφερε.
Η Ιαπωνία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος από τα βιομηχανικά κράτη: 218,6% επί του ΑΕΠ. Τα ιαπωνικά δημοσιονομικά όμως έχουν αρκετά γερό έρεισμα, καθώς μεγάλο μέρος του χρέους κατέχεται εντός της χώρας -και για αυτό αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι δηλώσεις του Ν.Καν στοχεύουν περισσότερο στην προώθηση της ατζέντας του για μεταρρυθμίσεις.
«Όπως είδαμε και από τη σύγχυση που ξεκίνησε στην Ευρώπη από την Ελλάδα, τα οικονομικά μας μπορεί να καταρρεύσουν εάν χαθεί η εμπιστοσύνη στα ομόλογά μας και το διογκούμενο χρέος αφεθεί στην τύχη του» υπογράμμισε ο Ν.Καν.
Ο πρωθυπουργός, που θεωρείται προοδευτικός σε κοινωνικά θέματα και δημοσιονομικός «γέρακας», ανέφερε ότι θα παρουσιάσει λεπτομερώς το πρόγραμμά του εντός του μήνα.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=337013&dt=11/06/2010#ixzz0sLTvMSC2
Μόλις μου ήρθε από ένα φίλο. Υπάρχει και εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.melinamercourifoundation.org.gr/page_4_1_gr.htm
Έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μια χώρα που κάθε σπιθαμή του εδάφους της μαρτυρεί πολιτισμό και ιστορία. Εκτός από τους ιστορικούς τόπους με παγκόσμια ακτινοβολία - Αθήνα, Δελφοί, Ολυμπία και πολλοί άλλοι - μνημεία υπάρχουν παντού: αρχαία ιερά και εξωκλήσια σε σχεδόν απάτητες βουνοκορφές, και στο βυθό των θαλασσών μας, καταποντισμένα λιμάνια, πλοία, έργα τέχνης, απλοί αμφορείς και τόσα άλλα, σε μεγάλο πλήθος. Είναι ένα προνόμιο μοναδικό, το οποίο, όμως δημιουργεί και τη σοβαρή υποχρέωση της προστασίας αυτής της κληρονομιάς.
Η προστασία των έργων του Πολιτισμού δεν είναι μόνον ένα ηθικό χρέος. Είναι και συμφέρον, επειδή η πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί πλούτο και με την κυριολεκτική σημασία του όρου.
Ακόμα περισσότερο, όμως τα μνημεία, ως παράγοντες της ακτινοβολίας του πολιτισμού μας, είναι πηγή κύρους για τη χώρα μας και βασικό έρεισμα για το χειρισμό εθνικών μας υποθέσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι το κύρος αυτό, η φιλοσοφία, οι πολιτικές ιδέες και η τέχνη μας πολύ βοήθησαν στην ανάπτυξη του φιλελληνισμού, ο οποίος με τη σειρά του πολύ συνέβαλε στην αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας μας.
Έτσι πέρα από κάθε σκοπιμότητα, η πολιτιστική κληρονομιά μας παραμένει δάσκαλος και οδηγός, η εσωτερική μας δύναμη, η ευσυνειδησία και η υπερηφάνεια μας.
Αυτό που κράτησε τον ελληνισμό όρθιο μέσα στους αιώνες είναι η δύναμη της παράδοσής του, που τροφοδοτείται από την παρουσία των μνημείων της στο περιβάλλον του καθημερινού ανθρώπου. Όμως, η παρουσία αυτή εξασφαλίζεται μόνον με κατάλληλους θεσμούς, με κατάλληλα τεχνικά έργα, με δημιουργία μουσείων και πολλά άλλα συναφή. Βεβαίως, για όλα αυτά χρειάζονται άνθρωποι, χρήματα και μέσα, πολύ περισσότερα από όσα διαθέτουμε σήμερα.
Βεβαίως - και αυτό είναι το σπουδαιότερο - χρειάζεται μια άλλου τύπου βίωση της κληρονομιάς μας, που δεν θα υπάρξει αν δεν αλλάξει εκ βάθρων το ακατάλληλο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Γιατί δεν θα διαθέτουμε δραστική προστασία της κληρονομιάς μας όσο κάθε Έλληνας πολίτης δεν θα είναι ένας συνειδητός ευαίσθητος και παθιασμένος φρουρός της.
Μελίνα Μερκούρη
σ.σ. Πέρα από την ουσία του σημειώματος, με την οποία συμφωνώ, καλό είναι να τονιστεί ότι αυτές οι ιδέες δεν είναι καινούργιες. Αναφέρομαι για παράδειγμα στα 3Π της Δράσης, Παιδεία, Περιβάλλον, Πολιτισμός στα οποία στήριξε την καμπάνια της στις ευρωεκλογές, και όχι μόνο, προβάλλοντας ότι κομίζει κάτι το νέο. Ενδεχομένως αν ψάξει κανείς θα βρει και άλλες τέτοιου τύπου αναφορές παλαιότερες και από της Μερκούρη.
Το σίγουρο είναι ότι δεν έγινε ποτέ κάτι για αυτό, είτε γιατί όσοι τα λέγανε δεν τα πιστέψανε, είτε γιατί δεν πολέμησαν για αυτά, είτε γιατί αποτελούσαν εν τέλει μια μειοψηφική φωνή, της οποίας τη λάμψη μόνο επιζητούσε η πλειοψηφία.
Συλλαμβάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να αναζητά την καινοτομία, το νέο που δεν έχει ειπωθεί, γιατί έτσι νομίζω ότι θα προσφέρω καλύτερα.
Οσο ωριμάζω καταλήγω ότι στη χώρα των πολλών λόγων και του μηδενικού έργου αν κάποιος πραγματικά θέλει να προσφέρει κάτι, δεν χρειάζεται να καταπιαστεί με ιδιαίτερες πνευματικές ασκήσεις για να βρει τι θα κάνει, έχουν ειπωθεί σχεδόν όλα, ας δαπανήσει την ενέργεια του στο να κάνει. Εξάλλου, όπως τελευταία έμαθα από την ερευνητική μου ενασχόληση, η καινοτομία κατοχυρώνεται ως τέτοια όταν εφαρμοσθεί, όσο μένει σε προηγούμενο στάδιο θεωρείται απλά μια ιδέα. Οπότε τελικά υπάρχει αρκετός χώρος για να καινοτομήσουμε!
Για τη φίλη Γωγώ Π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγράφω τμήμα από παλιότερο σχόλιο μου σε έτερο φόρουμ.
...από την άλλη οι αριθμοί δείχνουν την Ιαπωνία ως την πλέον ευάλωτη και πιθανή για χρεωκοπία χώρα. Εδώ θα παραθέσω μόνο ένα στοιχείο.
Ο τζίρος της ΤΟΥΟΤΑ μόνο το 2009 ήταν 160 δις ευρώ!!! Τρεις φορές πάνω τα έσοδα του Ελληνικού κράτους, ή το 67% του Ελληνικού ΑΕΠ. Προσθέστε και μερικές ακόμα από τις γνωστές εταιρείες αυτοκινήτων (Honda....), ηλεκτρονικών (SONY, Matsushita, Sharp....), ουκ έστιν αριθμός, προσπαθήστε να καταλάβετε τη δυναμική αυτών των εταιρειών για το μέλλον και μετά....
Συμπληρώνω επίσης σήμερα το στοιχείο που αναφέρεται στο άρθρο που παρέθεσες ότι έχουν καταφέρει το χρέος τους να είναι εσωτερική υπόθεση καθότι από το παραπάνω φαίνεται ότι λεφτά βγάζουν και το κυριότερο φαίνεται ότι θα συνεχίζουν να βγάζουν.
Τώρα κατά πόσο η μονιμότητα ή όχι βοηθάει μια οικονομία ή μια επιχείρηση να πάει μπροστά είναι μεγάλο θέμα που όπως σε όλα δεν υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια την οποία πρέπει να ακολουθήσουμε δογματικά.
Ας σκεφτούμε μόνο ότι μέχρι προχθές οι περισσότεροι ξέραμε ότι οι ΔΥ είναι μόνιμοι, αμετακίνητοι και πως ό,τι και να κάνουμε θα υπάρχουν στα μισθολόγια μέχρι να συνταξιοδοτηθούν. Μέχρι που ήρθε ο κ. Πάγκαλος και μας ενημέρωσε ότι το σύνταγμα και οι νόμοι προβλέπουν απόλυση του ΔΥ εφόσον καταργηθεί η οργανική του θέση.
Επίσης καθώς έγινα και εγώ ΔΥ τα τελευταία δύο χρόνια διαπίστωσα ότι ακόμη και για τους 'απυρόβλητους' καθηγητές ΑΕΙ υπάρχει διαδικασία απόλυσης εφόσον υποπέσουν σε σοβαρό πειθαρχικό παράπτωμα.
Θέλει μάλλον πιο πολύπλευρη προσέγγιση το θέμα HR στο δημόσιο τομέα. Αν θυμάμαι καλά ο κ.Μπουραντάς έχει ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα, και δεν εννοώ φυσικά ακαδημαϊκά, αλλά στην πράξη μέσα από σχεδιασμό και εκτέλεση σχετικών σχεδίων σε δημόσιους οργανισμούς. Η εμπειρία του στο θέμα είναι πολύτιμη.
Θα τολμήσω μόνο να πω, και αν είμαι λάθος ας με διορθώσει ο δάσκαλος, ότι το αποτελεσματικό μανάτζμεντ είναι ένα και βασίζεται σε συγκεκριμένες αρχές και μεθόδους. Δεν είναι άλλο το μάνατζμεντ για τον ιδιωτικό και άλλο για το δημόσιο τομέα. Σαφώς τα συστήματα και οι διαδικασίες είναι διαφορετικά στο δημόσιο τομέα και έτσι σχεδιασμένα ώστε να μην μπορεί να υπάρξει αποτελεσματικό μάνατζμεντ αλλά από την άλλη δεν είναι αρμοδιότητα της διοίκησης ο σχεδιασμός και υλοποίηση των σωστών συστημάτων και διαδικασιών;
Μάλλον πως πρέπει να σπάσουμε το φάυλο κύκλο.
Μήπως πρέπει να αναζητηθούν αξίες ισορροπίας και όχι θέματα εσωτερικών εντάσεων?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ΔΥ είναι μόνιμοι εδώ και πολλά χρόνια, ήταν υπόδουλοι ενός καθεστώτος πάντα! Και κάποια στιγμή ένα κράτος που μοίραζε τις ενισχύσεις για δημιουργία!! Απόλαυσαν την διαδικασία εκμετάλλευσης της θέσης τους και απαιτούν ... το κατοστάρικο για να δουλέψουν!
Το πρόβλημα της ελλάδας και των υπολοίπων είναι η μφισβοίτηση αξιών που κάνουν ευκολότερο να ανεχθείς τις «οσμές» παρά να τις πολεμίσεις. Αυτό δεν είναι θέμα ΔΥ και μονιμότητας αλλά «παιδείας» και αξιών!
Το λαδωμα του έλληνα τα τελευταία έτη έχει διαταράξει την ηθική και αξιακή ισορροπία μας – δεν ενδιαφερόμαστε για τον πολιτισμό και τις αξίες – αλλά για τα επίγεια αγαθά!
Πρέπει να επανέλθουμε! Πώς?
Για τα οικονομικά στοιχεία, οι μη ΔΥ! Απορρόφησαν πολύ πρεισσότερα από τους ΔΥ
Για τα θέματα πολιτισμού και αξιών οι ΔΥ λόγω θέσης αποτελούν σημαντικό πρόβλημα!
Μια λύση?
Ίσως ομάδες δράσης για εξυπηρέτηση πολιτών και προστασιά τους από τα πλοκάμια του κράτους!!!
Ίσως και πολλά άλλα – εμπρός να κάνουμε τα καφενεία – βιβλιοθήκες και χώρους κοινωνικής ανάστασης
Καλησπέρα σας
Μιχάλης Γρ. Βραχόπουλος
Επειδή ένα από τα σημαντικότερα για να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα είναι ή αλλαγή νοοτροπίας , κουλτούρας και αυτό ισχύει για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρώ ότι η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση των παιδιών μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο. Εκθέτω μερικές σκέψεις, ιδέες οι οποίες είναι γνωστές και έχουν σίγουρα ειπωθεί, απλά δεν έχουν μπει σε πρόγραμμα εφαρμογής.
ΑπάντησηΔιαγραφή• Αλλαγή τρόπων εκπαίδευσης παιδιών – εισαγωγή νέων συστημάτων που βοηθούν στην κατανόηση και όχι στην αποστήθιση - Εισαγωγή περισσότερης πρακτικής στα μαθήματα.
• Αξιολόγηση απαραίτητων δεξιοτήτων εκπαιδευτικών πριν την εισαγωγή τους σε σχολεία ( Για παράδειγμα στο τελευταίο έτος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των παιδαγωγικών σχολών να γίνεται διδασκαλία σε πραγματικές συνθήκες για αρκετές ώρες (νομίζω ότι είναι λίγες οι ώρες πρακτικής τώρα) με συνεχή αξιολόγηση των δυνατοτήτων για την ένταξη σε σχολείο μετά ).
• Εκμάθηση εκπαιδευτικών για τρόπους διδασκαλίας ανάλογα το μάθημα με εισαγωγή πρακτικών μεθόδων.
• Συνεχή παράλληλη εκπαίδευση γονέων και κηδεμόνων
• Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από τους μαθητές από την πρώτη τάξη δημοτικού και
• Επιτροπή ελέγχου των αξιολογήσεων και εφαρμογής ενεργειών για βελτιώσεις
• Συνεχή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με νέα συστήματα, τρόπους εκμάθησης κλπ
• Αξιολόγηση κλίσεων παιδιών και καθοδήγηση από τους εκπαιδευτικούς και γονείς.
• Αλλαγή του μαθήματος επαγγελματικού προσανατολισμού με στόχο την κατανόηση του, από τους μαθητές.
Από όσο διάβασα ( βρήκα στο internet )οι οδηγίες για το μάθημα
ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
υπάρχουν, αλλά ποιος ελέγχει την εφαρμογή τους, πως αντιλαμβάνονται οι εκπαιδευτικοί ότι οι μαθητές κατανόησαν αντιλήφθηκαν τις έννοιες, ότι τους βοήθησαν στην αυτογνωσία, αυτοεξερεύνηση, στην ανάπτυξη ικανοτήτων λήψης αποφάσεων και όλα όσα το μάθημα στοχεύει.
Είναι απαραίτητος ο εκσυγχρονισμός των εκπαιδευτικών μέσων και ο έλεγχος τρόπου εφαρμογής, γιατί πολλά ωραία πράγματα γράφονται και προτείνονται και μερικά υποτίθεται ότι εφαρμόζονται, αλλά δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, δεν μετράμε για να δούμε τι καταφέραμε.
Ένα άλλο από τα σοβαρά θέματα είναι το σύστημα παραγωγής δημοσιών έργων που έχει πολλές αδυναμίες, (τόσο στις διαδικασίες δημοπράτησης και τα κριτήρια αξιολόγησης, όσο και στον τιμές μονάδος εργασιών, στις παραδόσεις, στους ποιοτικούς ελέγχους κλπ ) τώρα είναι σε σύνταξη πρότασης νέο σχεδίου νόμου, αλλά από ότι φαίνεται θα αλλάξει ο Μανωλιός να βάλει τα ρούχα του αλλιώς πάλι. Ένα θέμα που ισχύει στη περίπτωση της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα είναι ότι υπάρχουν νόμοι και ΠΔ από το 1970, κάθε 2 ή 4 χρόνια αλλάζουν κάτι , βγαίνουν εγκύκλιοι, παρά εγκύκλιοι τροποποιήσεις των εγκυκλίων συνέχεια και πάντα σε όλους τους νέους νόμους υπάρχουν κάποιες ελλείψεις που δημιουργούν παραθυράκια. Πάντα υπάρχουν αμφισβητήσιμες προτάσεις με 2,3 ερμηνείες. Πρέπει να γραφτεί ένας νέος που να περιλαμβάνει τα πάντα και να είναι ξεκάθαρα αυτά που περιγράφει.
Επίσης όσον αφορά στη διάθεση πόρων πρέπει να υπάρχει προτεραιότητα με βάση συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια για τα έργα που χρηματοδοτούνται από το ΠΔΕ και από την Ε.Ε . Υπάρχουν περιοχές στην Περιφέρεια που δεν έχουν βασικές υποδομές. Χρειάζεται ανάπτυξη η περιφέρεια. Μέχρι σήμερα τίποτα δεν γίνεται οργανωμένα, μεθοδευμένα με συγκεκριμένα κριτήρια και αξιολόγηση, όλα με προχειρότητα και βιασύνη.
Είναι παρά πολλά τα θέματα και απαιτείται πολύς χρόνος για την σύνταξη ολοκληρωμένων προτάσεων.
Επειδή ένα από τα σημαντικότερα για να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα είναι ή αλλαγή νοοτροπίας , κουλτούρας και αυτό ισχύει για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρώ ότι η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση των παιδιών μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο. Εκθέτω μερικές σκέψεις, ιδέες οι οποίες είναι γνωστές και έχουν σίγουρα ειπωθεί, απλά δεν έχουν μπει σε πρόγραμμα εφαρμογής.
ΑπάντησηΔιαγραφή• Αλλαγή τρόπων εκπαίδευσης παιδιών – εισαγωγή νέων συστημάτων που βοηθούν στην κατανόηση και όχι στην αποστήθιση - Εισαγωγή περισσότερης πρακτικής στα μαθήματα.
• Αξιολόγηση απαραίτητων δεξιοτήτων εκπαιδευτικών πριν την εισαγωγή τους σε σχολεία ( Για παράδειγμα στο τελευταίο έτος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των παιδαγωγικών σχολών να γίνεται διδασκαλία σε πραγματικές συνθήκες για αρκετές ώρες (νομίζω ότι είναι λίγες οι ώρες πρακτικής τώρα) με συνεχή αξιολόγηση των δυνατοτήτων για την ένταξη σε σχολείο μετά ).
• Εκμάθηση εκπαιδευτικών για τρόπους διδασκαλίας ανάλογα το μάθημα με εισαγωγή πρακτικών μεθόδων.
• Συνεχή παράλληλη εκπαίδευση γονέων και κηδεμόνων
• Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από τους μαθητές από την πρώτη τάξη δημοτικού και
• Επιτροπή ελέγχου των αξιολογήσεων και εφαρμογής ενεργειών για βελτιώσεις
• Συνεχή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με νέα συστήματα, τρόπους εκμάθησης κλπ
• Αξιολόγηση κλίσεων παιδιών και καθοδήγηση από τους εκπαιδευτικούς και γονείς.
• Αλλαγή του μαθήματος επαγγελματικού προσανατολισμού με στόχο την κατανόηση του, από τους μαθητές.
Από όσο διάβασα ( βρήκα στο internet )οι οδηγίες για το μάθημα
ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
υπάρχουν, αλλά ποιος ελέγχει την εφαρμογή τους, πως αντιλαμβάνονται οι εκπαιδευτικοί ότι οι μαθητές κατανόησαν αντιλήφθηκαν τις έννοιες, ότι τους βοήθησαν στην αυτογνωσία, αυτοεξερεύνηση, στην ανάπτυξη ικανοτήτων λήψης αποφάσεων και όλα όσα το μάθημα στοχεύει.
Είναι απαραίτητος ο εκσυγχρονισμός των εκπαιδευτικών μέσων και ο έλεγχος τρόπου εφαρμογής, γιατί πολλά ωραία πράγματα γράφονται και προτείνονται και μερικά υποτίθεται ότι εφαρμόζονται, αλλά δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, δεν μετράμε για να δούμε τι καταφέραμε.
Ένα άλλο από τα σοβαρά θέματα είναι το σύστημα παραγωγής δημοσιών έργων που έχει πολλές αδυναμίες, (τόσο στις διαδικασίες δημοπράτησης και τα κριτήρια αξιολόγησης, όσο και στον τιμές μονάδος εργασιών, στις παραδόσεις, στους ποιοτικούς ελέγχους κλπ ) τώρα είναι σε σύνταξη πρότασης νέο σχεδίου νόμου, αλλά από ότι φαίνεται θα αλλάξει ο Μανωλιός να βάλει τα ρούχα του αλλιώς πάλι. Ένα θέμα που ισχύει στη περίπτωση της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα είναι ότι υπάρχουν νόμοι και ΠΔ από το 1970, κάθε 2 ή 4 χρόνια αλλάζουν κάτι , βγαίνουν εγκύκλιοι, παρά εγκύκλιοι τροποποιήσεις των εγκυκλίων συνέχεια και πάντα σε όλους τους νέους νόμους υπάρχουν κάποιες ελλείψεις που δημιουργούν παραθυράκια. Πάντα υπάρχουν αμφισβητήσιμες προτάσεις με 2,3 ερμηνείες. Πρέπει να γραφτεί ένας νέος που να περιλαμβάνει τα πάντα και να είναι ξεκάθαρα αυτά που περιγράφει.
Επίσης όσον αφορά στη διάθεση πόρων πρέπει να υπάρχει προτεραιότητα με βάση συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια για τα έργα που χρηματοδοτούνται από το ΠΔΕ και από την Ε.Ε . Υπάρχουν περιοχές στην Περιφέρεια που δεν έχουν βασικές υποδομές. Χρειάζεται ανάπτυξη η περιφέρεια. Μέχρι σήμερα τίποτα δεν γίνεται οργανωμένα, μεθοδευμένα με συγκεκριμένα κριτήρια και αξιολόγηση, όλα με προχειρότητα και βιασύνη.
Είναι παρά πολλά τα θέματα και απαιτείται πολύς χρόνος για την σύνταξη ολοκληρωμένων προτάσεων.
Κλαιρη,συμφωνω,στα σχολεια χρειαζεται να ορισουμε τους σκοπους τους και στη συνεχεια να τους υλοποιησουμε αποτελεσματικα ασκωντας αποτελεσματικο μανατζμεντ,ηγεσια και Διοικηση Ανθρωπινων Δυναμικου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ δάσκαλε και αγαπητοί συνοδοιπόροι στις συζητήσεις, διάβασα τους προβληματισμούς και τις προτάσεις που διατυπώνονται στον κύκλο των χαμένων αξιών και θα ήθελα κατ αρχάς να εκφράσω την ικανοποίησή μου που η Ελληνική κοινωνία άρχισε έστω και δειλά να αντιστέκεται στην σημερινή πραγματικότητα της πλήρης απαξίωσης και ισοπέδωσης των πάντων με αφορμή τις επιλεχθείσες πολιτικές και πρακτικές ετών που σιγά σιγά διαμόρφωσαν ενα κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που κατέστησε όλους τους Ελληνες παράνομους ή ημιπαράνομους αφού αυτό ήταν το περιβάλλον που επρεπε να αντριωθούν και να δημιουργήσουν και είχαν να επιλέξουν μεταξύ λύκων και αρνιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως αγαπητέ δάσκαλε και αγαπητοί φίλοι αν και ο κύκλος των χαμένων αξιών μπορεί να επιτελέσει σπουδαίο έργο στην αφύπνιση και την ενεργοποίηση της σκέψης των πολιτών της κοινωνίας μας, ωστόσω λειτουργεί ήδη μέσα σ ενα κύκλο χαμένης πατρίδας και ενα κύκλο χαμένων ηγετών και χαμένων πατριωτών. Μου θυμίζει το κρυφό σχολειό της Τουρκοκρατίας, προσέφερε και κράτησε τη φλόγα του Γένους ζωντανή στη θύμιση των ανθρώπων για πολλές γενεές. Ομως δεν ήταν αρκετό από μόνο του να ελευθερώσει την πατρίδα και ούτε τα κατάφερε για τετρακόσια χρόνια. Εχω την αίσθηση λοιπόν οτι σήμερα που η χώρα και οι πολίτες της βρίσκονται σε πορεία ισοπέδωσης και υποδούλωσης καλή είναι η προσπάθεια του κρυφού σχολειού αλλά χωρίς εναν Παπαφλέσσα η χώρα θα περάσει άλλα τετρακόσια χρόνια σκλαβιά με τους σύγχρονους προεστούς και κοτζαμπάσηδες να ευνοούν αυτή την εξέλιξη για να περιφρουρήσουν τα του οίκου τους κλείνοντας το μάτι στον κατακτητή και φοβερίζοντας τους πολίτες πώς άλλες λύσεις είναι χειρότερες.
Για να έχει νόημα λοιπόν το θεωρητικό κομμάτι θα πρέπει να αναζητηθεί παράλληλα και το πρακτικό κομμάτι δηλαδή η υποψήφια ηγεσία ή ο υποψήφιος ηγέτης που θα αναλάβει να ελευθερώσει τη χώρα και να υλοποιήσει τις αλλαγές όχι διώκοντας τους Ελληνες επειδή απέκτησαν με ιδρώτα εναν χτισμένο ημιυπαίθριο ή εκλεβαν το συνεταίρο κράτος από τη φορολογία εισοδήματος που δεν τους παρείχε ποτέ ανάλογα δημόσια αγαθά για το ποσοστό που ζητούσε.
Προτείνω λοιπόν (στα σοβαρά) παράλληλα να ιδρυθεί και να λειτουργήσει ο "κύκλος των χαμένων ηγετών" μπάς και σταυρώσουμε στην πορεία κανένα Παπαφλέσσα, κανένα Λεωνίδα, κανένα Περικλή, κανένα Σόλωνα.
Αλλιώς δάσκαλε, θα συζητάμε πεντακόσια χρόνια και αν συνεχιστεί το παραλήρημα της ανταγωνιστικότητας, των αγορών, των spread και των λοιπών τοιούτων βλέπω όταν κατέβει αρκετά η μετοχή μας και είναι στον πάτο να μας αγοράζει ο Σόρος, όπως αγόρασε τα Σκόπια, όπως αγόραζαν στο Μεσαίωνα οι ευγενείς μια περιοχή ή μιά επαρχία περίπου τόσες χιλιάδες στρέμματα με περίπου τόσους χιλιάδες κολλήγους μέσα.
Ενας παλιός μαθητής σου.
αγαπητε μαθητη,μεγαλη μου τιμη να με αποκαλεις δασκαλε.συμφωνω μαζι σου σε πολλα.να εισαι σιγουρος οτι αμεσα θα παρουμε πρωτοβουλιες και διαμορφοσουμε πρακτικες και αποτελεσματικες προτασεις για την αναγεννηση της ζωρας και για την οργανωση και δραση του κυκλου μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι Αύγουστος και οι περισσότεροι λείπουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη και οι αγανακτισμένοι πήγαν διακοπές.
Εγώ, όμως, είμαι στην Αθήνα, τον τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία (πολύ διαφορετική της σημερινής, γενετικώς τροποποιημένης, από σπόρο αγγλικό), και ονειρεύομαι κάτι καλύτερο από την ηττοπάθεια και το σκύψιμο του κεφαλιού στην πανωλεθρία του χρέους. Χαθήκαν οι αξίες και τα ιδανικά, χάθηκε το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μετρ της οικονομικής για να καταλάβει το πολύ απλό. όταν τα έξοδά σου υπερβαίνουν τα έσοδά σου, περικόπτεις τις περιττές δαπάνες και αυξάνεις τα έσοδα. Απλή αλλά όχι απλοϊκή φράση, που επιδέχεται, όμως, πολλές ερμηνείες. Όπως το ποιες είναι οι περιττές δαπάνες (οι μισθοί και οι συντάξεις, το γάλα των παιδιών; Η παιδεία, η υγεία, η άμυνα, με μια λέξη τα λεγόμενα δημόσια αγαθά;) και πώς αυξάνονται τα έσοδα (με ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας;).
Στη βάση όλων αυτών των ερωτημάτων και των προβληματισμών (πού θα βρούμε λεφτά, πως θα φτιάξουμε ένα λειτουργικό σύστημα που θα μπορεί κατά το δυνατόν, αλά κριτήριο Παρέτο, να ικανοποιεί τις ανάγκες των μελών της κοινωνίας- και όχι μόνο τις υλικές-), παραμονεύει μια ερώτηση κρίσεως: τι σύστημα αξιών θέλουμε να έχουμε;
Αξίες όπου θα πρυτανεύει ο άνθρωπος και η λογική ή αξίες όπου πρυτανεύει η αγορά και ο παραλογισμός; Αγορά και άνθρωπος δεν είναι έννοιες ασυνδύαστες, αρκεί η πρώτη να υποτάσσεται στις ανάγκες του δεύτερου. Χρειαζόμαστε λοιπόν και το ανάλογο ρυθμιστικό πλαίσιο, και βέβαια, το μηχανισμό επιβολής και τήρησής του. Γιατί στα χαρτιά καλοί οι νόμοι, αλλά άμα δεν εφαρμόζονται;
Πάνω απ' όλα, όμως, μήπως χρειαζόμαστε, επιτέλους, ένα όραμα και αρχοντιά ψυχής;
Και ηγέτες, με μάτι που να κοιτάζει μακριά και ψυχή που να πονά τον τόπο της και ν' αφουγκράζεται;
Ηγέτες που δεν θα υπηρετούν την τσέπη τους αλλά το δημόσιο καλό; Εξουσιοδοτούμενοι να ενεργήσουν επ' ονόματι και για το συμφέρον ενεργών πολιτών;
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι βουλευτές να εκλέγονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Να μην έχει κάθε κόμμα δικό του ψηφοδέλτιο. Έτσι ο ψηφοφόρος θα μπορεί να επιλέξει πρόσωπα που μπορεί να ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα. Δεν πρέπει να ψηφίζουμε κόμματα για να μας εκπροσωπούν στη βουλή, αλλά πρόσωπα. Οι συμμαχίες και οι ομάδες μέσα στη βουλή θα διαμορφώνονται μετά τις εκλογές και θα είναι πιό χαλαρές, επίσης θα εξαφανιστεί η στρεβλή κομματική πειθαρχία.
Επιπλέον οι βουλευτικές εκλογές να μην έχουν καμία σχέση με τις εκλογές για κυβέρνηση.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα τις προτάσεις σας για τη δημοκρατία και σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Διαφωνώ όμως με τον περιορισμό του αριθμού των βουλευτών. Οι βουλευτές όχι μόνο δεν πρέπει να γίνουν λιγότεροι, αλλά να είναι όσο το δυνατό περισσότεροι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι η εκπροσώπηση θα πλησιάζει περισσότερο στην άμεση δημοκρατία με ιδανικό την επίτευξή της. Τα συστήματα εκπροσώπησης υπάρχουν διότι δεν είναι πρακτικώς εφαρμόσιμη η άμεση δημοκρατία.
Επιπλέον, όσο περισσότεροι είναι οι βουλευτές τόσο μικρότερη εξουσία θα έχει ο καθένας τους ως μονάδα.