Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Πρέπει να είσαι εσύ η αλλαγή που θα ήθελες να δεις να γίνεται στον κόσμo

Ένας απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου όπου εργάζομαι τα τελευταία χρόνια, ήρθε στο γραφείο μου για να ζητήσει μια συστατική επιστολή για να συνεχίσει τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Με ενημέρωσε ότι έχει ‘διοριστεί’ στη Βουλή και όταν τον ρώτησα με ποιον τρόπο με κυνισμό μου απάντησε ότι κάποιος γνωστός του τον ‘έβαλε’. Στη συνέχεια σχολίασε ότι δεν είναι αυτό που θέλει να κάνει αλλά απαξίωσε όλες τις άλλες επιλογές γιατί που να τρέχεις τώρα και που να βρεις καλύτερα αφού όλα θέλουν μέσο και ο ιδιωτικός τομέας δεν προσλαμβάνει. Του απάντησα ότι είμαστε τα αποτελέσματα των επιλογών μας και θιγμένος με ρώτησε εγώ πως βρέθηκα στο Πανεπιστήμιο (υπονοώντας ότι και εγώ ακολούθησα τον ίδιο δρόμο με εκείνον). Όταν του εξήγησα ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και δεν μπαίνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο μου απάντησε ότι δεν αξίζει να κυνηγάς το όνειρό σου αφού όσοι συμφοιτητές του το έκαναν είναι τώρα άνεργοι ή σίγουρα δεν παίρνουν τα ίδια χρήματα με εκείνον. Τον αποχαιρέτισα λέγοντας του κάτι από τον Γκάντι που μου είχε πει εμένα ένας δάσκαλός μου παλαιότερα και λειτουργεί ως φάρος στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή

‘Πρέπει να είσαι εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις να γίνεται στον κόσμο’


Αυτό το περιστατικό που είναι μάλλον σύνηθες έχει το εξής μεγάλο πρόβλημα. Αυτά τα παιδιά μπήκαν με αυτόν τον τρόπο και έτσι πιστεύουν ότι όλοι έτσι λειτουργούν και το χειρότερο είναι ότι θα συνεχίσουν αυτή την πρακτική αφού δεν γνωρίζουν άλλη.Εδώ έχουμε τρεις επιλογές ή θα περιμένουμε κάποιο ‘αρμόδιο’ να το λύσει ή θα χρησιμοποιήσουμε για ακόμα μια φορά το εθνικό μας άλλοθι που είναι η τουρκοκρατία ή θα βελτιώσουμε την καθημερινή μας πρακτική μόνοι μας.. Η αλλαγή έρχεται με μικρά βήματα. Για παράδειγμα ας αποδοκιμάζουμε στον κοντινό ή ευρύτερο κύκλο μας όσους κοκορεύονται για το ‘εγώ ήμουν έξυπνος και βολεύτηκα εάν μπορείς κάντο και εσύ’, ας δείχνουμε ένα καλύτερο δρόμο σε όσους έχουν αποπροσανατολιστεί όπως ο φοιτητής που σας περιέγραψα στην αρχή και πολλά άλλα που πιθανόν να θέλετε να συμπληρώσετε εσείς. Σχόλια ευπρόσδεκτα.

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Οσο υπάρχουν πρόβατα

Μεγάλες ταμπέλες, περίφραξη του χώρου, ο τσοπάνης φυσάει τη φλογέρα του, πορτιέρηδες στην είσοδο διαλαλούν τη γη της επαγγελίας, τσομπανόσκυλα αλυχτάνε για να κρατήσουν το κοπάδι μαζεμένο. Όλα σοφά και όμορφα φτιαγμένα ώστε κάθε πρόβατο να βρίσκει το μαντρί που του ταιριάζει, να νοιώθει όπως φαντάστηκε ότι ήτανε καλά να νοιώθει.
Αλήθεια ποιο μαντρί είναι το καλύτερο; Ποιο είναι αυτό που στο τέλος της ημέρας το πρόβατο δεν θα κουρευτεί, δεν θα του πάρουν το γάλα, δεν θα οδηγηθεί στη σφαγή; Αναζητώντας το, ρωτώ δεξιά και αριστερά, μαθαίνω από τους μέσα και από τους έξω, προσπαθώ να φανταστώ, ενίοτε δοκιμάζω να μπω μερικά μέτρα μέσα, άλλοτε εγκλωβίζομαι μέσα, άλλοτε νοιώθω εγκλωβισμένος που είμαι απ’έξω, δυσκολεύομαι να καταλήξω σε ποιο μαντρί να μαντρωθώ!

Και τι άλλο να κάνω; Να μείνω μόνος, θα με φάει ο λύκος μου λένε. Να φτιάξεις το δικό σου μαντρί, πετάγεται ο άλλος. Ναι αλλά μαντρί και να είμαι πάλι μόνος τι νόημα έχει. Να βάλεις και άλλους μέσα – ναι εντάξει, πως όμως; Να βάλεις μια ταμπέλα να τη βλέπουν από μακριά και να’ρχονται. Και όταν πλησιάσουν να βάλεις πορτιέρηδες στην είσοδο να διαλαλούν τη γη της επαγγελίας, και όταν μπουν μέσα να βάλεις τσομπανόσκυλα να τους κρατάνε μαζεμένους, και εσύ να φυσάς τη φλογέρα σου, δεν θα είσαι πια πρόβατο αλλά τσοπάνης. Θα αρμέγεις, θα κουρεύεις, θα σφάζεις και θα περνάς καλά.

Μα εγώ είμαι πρόβατο δεν θέλω να γίνω τσοπάνης. Το μόνο που μ’ένοιαζε ήταν να μην κλειστώ σε κανά μαντρί και μου βάλουνε εκείνη τη στάμπα με το πυρακτωμένο σίδερο, θα καίει πολύ φαντάζομαι και θα μείνει σημάδι για πάντα. Ομολογώ πως είχα μια θλίψη για τ’άλλα πρόβατα που τα’βλεπα μαντρωμένα, μα φαινόντουσαν να περνάν καλά και έτσι ξεχνιόμουνα στη μοναξιά μου, που μάλλον αυτή ήταν που με πείραζε και πιο πολύ απ’όλα.

Μα ήρθε μια μέρα κάποτε που ήταν διαφορετική από όλες τις άλλες. Τα μαντρωμένα πρόβατα δεν ήταν πια χαρούμενα, δυσανασχετούσαν σε όλα τα μαντριά. Είχε πέσει ξηρασία και δεν είχαν ούτε να φάνε ούτε να πιούνε πια. Τ’άρμεγαν και τα κούρευαν κάθε μέρα και όσα δεν είχαν πια να δώσουν γάλα και μαλλί τα σφάζανε αμέσως. Οσα νοιώθανε μια στάλα δυνατά έψαχναν να φύγουν απ’το μαντρί, μα μαθημένα καθώς ήτανε να ζούνε πάντα σε μαντρί, αναζητούσανε σ’άλλο μαντρί να πάνε πάλι. Τα τσομπανόσκυλα αλυχτούσαν όλο και πιο δυνατά όπως και οι πορτιέρηδες από τα διπλανά μαντριά επίσης. Οι φλογέρες βούιζαν όλες μαζί κακόφωνα, χωρίς σκοπός να ξεχωρίζει. Και να το ερώτημα ξανάρχεται, ποιο μαντρί είναι καλύτερο; Σε ποιο μαντρί να πάω; Ήρθε η μέρα που και τα μαντρωμένα ρώτησαν την ίδια ερώτηση με μένα.

Και τότε έκατσα να φανταστώ πως θα’τανε το τέλειο μαντρί. Δεν θα’χε φράχτη γύρω-γύρω, θα επιτρεπότανε να τρως από όλα τα λιβάδια, να πίνεις νερό απ’όλες τις πηγές, να ταξιδεύεις σε κάθε τόπο και να χαίρεσαι τις ομορφιές του και να αφήνεις πίσω τις κακοτοπιές του. Και στο τέλος της ημέρας δεν θα είχε κούρεμα, άρμεγμα και σφαγή. Μα τι τα θες, αφού δεν υπάρχει τέλειο μαντρί παρά μόνο στη φαντασία μου. Μετά όμως θυμήθηκα δυο λόγια του φιλόσοφου συγγραφέα και σκέφτηκα, μα ναι υπάρχει τέτοιο μαντρί, μόνο που δεν είναι για πρόβατα.

«Στον κόσμο τούτον» συλλογίζουνταν, «θά 'σαι αρνί ή λύκος - αν είσαι αρνί σε τρων - αν είσαι λύκος τρως. Θεέ μου, δεν υπάρχει ένα τρίτο ζώο, καλύτερο, δυνατότερο»; Και μια φωνή μέσα του του αποκρίνουνταν: «υπάρχει, υπάρχει, παπα-Γιάνναρε, κάνε υπομονή. Τώρα και χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε να φτάσει, να γίνει άνθρωπος - δεν έφτασε ακόμα. Βιάζεσαι; Ο Θεός δε βιάζεται παπα-Γιάνναρε.»


Ν. Καζαντζάκης, Αδερφοφάδες

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Πώς να συνεχίσουμε...



Αγαπητές/οί φίλες/φίλοι,

Ο Κύκλος των Χαμένων Αξιών, ξεκίνησε με το blog στο οποίο η ανταπόκριση υπήρξε ιδιαίτερα ενθαρρυντική από τον αριθμό των «επισκέψεων» και των «αναγνωστών». Αυτή η σύντομη δοκιμαστική περίοδος μας δείχνει για το πώς πρέπει να κινηθούμε από εδώ και εμπρός.
Αυτό που νομίζω ότι πρέπει να γίνει από όσους πραγματικά ενδιαφέρονται είναι:
o Να μελετήσουν τα αναλυτικά κείμενα του Κύκλου των Χαμένων Αξιών που έπονται, να τα σχολιάσουν, να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν και να κάνουν προτάσεις για την οργάνωση και τις δράσεις του.
o Να διαδώσουν με οποιοδήποτε τρόπο το blog σε όσους περισσότερους μπορούν
o Να συμμετέχουν με κείμενα ιδεών ή προτάσεων πάνω στους τομείς που παρουσιάζονται στο blog κάτω από τον τίτλο «ANOIKTOΣ ΔIAΛOΓOΣ».

Συμμετέχετε στον Ανοιχτό Διάλογο: Στείλτε προτάσεις-ιδέες

ΑΝΑΠΤΥΞΗ - ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

o Δεδομένων των ανθρώπινων, φυσικών, πολιτισμικών κι άλλων πόρων, τις ευκαιρίες, τους περιορισμούς και τις απειλές, σε ποιούς τομείς η Ελλάδα μπορεί να παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα κι υπηρεσίες και για ποιες αγορές;
o Ποιές δομές, στρατηγικές, πολιτικές λειτουργίες και εργαλεία, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων υπηρεσιών στις ξένες αγορές;
o Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στην ελληνική αγορά ώστε να υποκαταστήσουμε τις εισαγωγές;
o Ποιοί, γιατί και πώς θα θέλουν και θα μπορούν να επιχειρήσουν – επενδύσουν σε τομείς που μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί;
o Ποιές αλλαγές στη δομή του κράτους, στους θεσμούς, στις πολιτικές, στην αγορά, στη νομοθεσία πρέπει να γίνουν ώστε να υποστηριχθεί η υγιής επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα;
o Ποιές στρατηγικές συνεργασίες – συμμαχίες, με ποιες χώρες μπορούν να γίνουν στη βάση του αμοιβαίου οφέλους για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη;
o Πώς το κράτος μπορεί να κατευθύνει δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους σε παραγωγικές – ανταγωνιστικές επενδύσεις;
o Ποιά κουλτούρα ή αξιακό σύστημα θα στηρίξει την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη και πως αυτά μπορούν να διαμορφωθούν;

Τα παραπάνω ερωτήματα μπορούν και πρέπει να τεθούν σε επίπεδου κλάδου όπως:
 Αγροτική οικονομία
 Τουρισμός – αναψυχή
 Υγεία
 Παιδείας
 Πολιτισμός
 Βιομηχανία
 Πράσινη οικονομία
 Μεταφορές
 Ενέργεια
 Ορυκτός πλούτος
 Χρηματοοικονομικός τομέας
 Νέες τεχνολογίες – πληροφορική

ΠΑΙΔΕΙΑ

o Ποια πρέπει να είναι η αποστολή της πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;
o Ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο των προγραμμάτων, ποιες μέθοδοι και ποιες ικανότητες των διδασκόντων χρειάζονται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια;
o Πως πρέπει να συνδέεται η εκπαίδευση με την κοινωνία και την οικονομία;
o Ποιοι φορείς (ιδρωτικοί, δημόσιοι, μη κρατικοί) και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορούν να λειτουργούν με κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα;
o Πως οι οικονομικοί πόροι (ιδιωτικοί και δημόσιοι) που διατίθενται στην παιδεία μπορούν να αξιοποιούνται αποτελεσματικά;
o Πως η παιδεία θα μπορούσε να γίνει εξαγωγικός κλάδος προσφέροντας υπηρεσίες σε ξένους φοιτητές;


ΚΡΑΤΟΣ – ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

o Πώς η δημοκρατία μπορεί να γίνει πιο ουσιαστική και ταυτόχρονα αποτελεσματική κοινωνικά και οικονομικά;
o Ποια η αποστολή των κομμάτων, της βουλής, της κυβέρνησης και ποια του κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
o Ποιοι θεσμοί απαιτούνται και πως μπορούν να λειτουργούν με κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα;
o Ποια είναι τα στοιχεία του πολιτικού πολιτισμού που απαιτούνται για την εθνική κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την κοινωνική συνοχή, την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την πρόοδο, και την ευημερία της χώρας και πως αυτά μπορούν ν’ αποτελέσουν συστατικά και κυρίαρχα στοιχεία της εθνικής μας κουλτούρας;

Μπορούμε να ονειρευτούμε ξανά: Μπορούμε να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα

Μπορούμε και πρέπει ν’ αλλάξουμε πορεία. Μπορούμε και πρέπει να ξαναονειρευτούμε. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, αφού δεν έχουμε χάσει τη ψυχή μας, τον ουρανό, τη θάλασσα, τον ήλιο, το μυαλό μας, τις ικανότητες μας, τη γεωπολιτική μας θέση, την ιστορία μας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία και να χτίσουμε μια πατρίδα που μας αξίζει: ανεπτυγμένη, ανταγωνιστική, δυνατή, πρωτοπόρα και ανθρώπινη. Μια πατρίδα πρότυπο για μίμηση για όλους αυτούς που μας λυπούνται, μας χλευάζουν και μας λοιδορούν. Μπορούμε να γίνουμε οι πρωτοπόροι της νέας αναγέννησης, σ’ ένα κόσμο όπου κυριαρχεί η απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, η αποθέωση της κατανάλωσης, η συνεχής συγκέντρωση του πλούτου, η καταστροφή του περιβάλλοντος. Έχουμε περιθωρίου και δυνάμεις να κερδίσουμε το εθνικό στοίχημα. Μπορούμε, διότι είμαστε τόσοι πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδας που δεν χάσαμε τις αξίες μας, δημιουργήσαμε στο χώρο της εργασίας μας και ζήσαμε τόσα χρόνια στη θλίψη του περιθωρίου, παρατηρώντας την κατήφορη πορεία της χώρας μας και του Ελληνισμού. Μπορούμε να πούμε όχι στο παρελθόν και στο κατεστημένο και ναι στην αναγέννηση, αν πιστέψουμε στη δύναμη μας και αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Μπορούμε ν’ αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας και την ανθρωπότητα, μια πατρίδα ξεχωριστή, αυθεντική, πρωτοπόρα στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην ανθρωπιά, στο κάλος, στον έρωτα και στο ήθος. Μπορούμε να ξανακοιτάξουμε το γαλάζιο ουρανό της πατρίδας μας και να ονειρευτούμε ξανά. Μπορούμε ν’ αφήσουμε το όνειρο ν’ αγγίζει το μυαλό, τη ψυχή και την καρδιά μας και να το κάνουμε πραγματικότητα. Μπορούμε να χτίσουμε την Ελλάδα των ίσων ευκαιριών, ίσων συνεισφορών και ίσων ανταμοιβών για όλους.

1. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ

Αποστολή μας είναι να εξασφαλίσουμε την αποτελεσματική και χρηστή διακυβέρνηση της χώρας μέσω:

o Του μετασχηματισμού του πολιτικού πολιτισμού
o Της διάδοσης των αξιών και των ιδεών μας ώστε να βοηθήσουμε τους πολίτες να κρίνουν, να αξιολογούν και να κάνουν τις πολιτικές τους επιλογές με βάση το ατομικό και κοινό καλό τη πρόοδο και την ευημερία της χώρας.
o Της ανάδειξης και της ενθάρρυνσης των σκεπτόμενων πολιτών που αγωνιούν για την πορεία της χώρας, ώστε να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική και τη διακυβέρνησή της σε όλα τα επίπεδα (κυβερνητικός μηχανισμός, τοπική αυτοδιοίκηση, οργανισμοί κλπ).
o Της συμβολής στην εφαρμογή αποτελεσματικού μάνατζμεντ και ηγεσίας που είναι προϋποθέσεις και εργαλεία για την οικονομική και κοινωνική αποτελεσματικότητα όλων των οργανισμών.
o Της αξιοποίησης εννοιών, ιδεών, αρχών και αξιών από το πολιτισμό μας (αρχαίοι και μετέπειτα φιλόσοφοι, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών) που θα βοηθήσουν να χτίσουμε την αυθεντική, ξεχωριστή και πρωτοπόρα Ελλάδα.
o Της συνάντησης, της σύνδεσης και της συνεργασίας εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που πιστεύουν και επιδιώκουν τα ίδια με εμάς, ώστε να συνθέσουμε τη κρίσιμη δύναμη που θα μπορέσει να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις και την πορεία της χώρας.


2. ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΜΑΣ

Οι αποφάσεις, στρατηγικές, πολιτικές, τακτικές, οι στάσεις και οι συμπεριφορές των ατόμων, των ομάδων, των οργανισμών και της κοινωνίας συνολικά που απαιτεί η αναγέννηση, το όνειρο, η έξοδος της χώρας από την κρίση, η ανταγωνιστικότητα, τη πρωτοπορία και η κοινωνική ευημερία δεν μπορούν να εξασφαλισθούν χωρίς ένα σύστημα κοινών αξιών. Για το κύκλο οι παρακάτω αξίες είναι θεμελιώδεις.

ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ με την έννοια της εντιμότητας, της ειλικρίνειας, της συνέπειας, της ευθύτητας, της διαφάνειας, της τήρησης των υποσχέσεων, της ταύτισης λόγων και πράξεων, της ηγεσίας μέσω παραδείγματος, την ανάληψη της ευθύνης και της υπευθυνότητας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ με την έννοια της επίτευξης του μέγιστου δυνατού αποτελέσματος με τους λιγότερους δυνατούς πόρους και θυσίες, των εξαιρετικών και ανταγωνιστικών επιδόσεων, της ποιότητας παντού, της εστίασης σε στόχους και αποτελέσματα, των σωστών αποφάσεων, του έλεγχου, της δημιουργικής, καινοτομικής και επιχειρηματικής σκέψης και δράσης, του ορθολογισμού.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, με την έννοια του σεβασμού της ελευθερίας και των βασικών δικαιωμάτων του άλλου, της αλληλοκατανόησης, της αλληλεγγύης, της γενναιοδωρίας, της συμπόνιας, της αγάπης, του σεβασμού της διαφορετικότητας, της εμπιστοσύνης, της συνέργιας, του ομαδικού πνεύματος, του κοινού καλού, της εξασφάλισης της ικανοποίησης των βασικών ανθρώπινων αναγκών και δικαιωμάτων.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ με την έννοια του σεβασμού των νόμων, της δίκαιης ανταμοιβής και της κατανομής του πλούτου ανάλογα με τη συνεισφορά και τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, της αντικειμενικής αξιολόγησης, της αξιοκρατίας, των ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με την έννοια της ελεύθερης επιλογής, της ανεξάρτητης σκέψης, της πρωτοβουλίας , της ελεύθερης έκφρασης και δράσης στα πλαίσια των νόμων και των θεμελιωδών αξιών, την ανθρώπινη αξιοποίηση της τεχνολογίας και της επιστημονικής προόδου.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΣ με την έννοια του σεβασμού της φύσης, της συνεχούς οικολογικής βελτίωσης, της συνετής χρησιμοποίησης των φυσικών πόρων, του κάλους, της αισθητικής των δημιουργημάτων , των τεχνών.

3. ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Είμαστε άνθρωποι του πνεύματος και της πράξης, τεχνοκράτες, επιστήμονες, επιχειρηματίες, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες, εργαζόμενοι, νέοι και ηλικιωμένοι που έχουμε κοινές αγωνίες, κοινές αξίες και όνειρα, εμπειρίες, γνώσεις, ικανότητες και ισχυρή θέληση να συμβάλουμε στην αναγέννηση, την πρόοδο και την πρωτοπορία της χώρας. Είμαστε πολίτες που ο καθένας στο χώρο του ακολούθησε τη μοναχική πορεία της ακεραιότητας, της δημιουργίας και της επαγγελματικής επιτυχίας. Είμαστε πολίτες που φτιάξαμε τη σταδιοδρομία μας και τη ζωή μας στο περιθώριο της κυρίαρχης ιδεολογίας και πρακτικής, στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και όχι σε ρουσφέτια, διαπλοκή, διασύνδεσης, φοροδιαφυγή και κρατικές σπατάλες. Είμαστε πολίτες που δεν μας αγγίζει η εφήμερη κατανάλωση, το life style, ο κυνισμός, ο μακιαβελισμός. Πιστεύουμε ότι η επιτυχία δεν έχει σχέση με το χρήμα, τη δόξα, τη δημοσιότητα και την εξουσία αλλά με τις ουσιαστικές πηγές της ζωής όπως η αγάπη, ο έρωτας, η φύση, το κάλος, η αισθητική, οι τέχνες, ο πολιτισμός, η γενναιοδωρία, η φρόνηση, η συμπόνια, οι ανθρώπινες σχέσεις, η συντροφιά, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, ο αυτοσεβασμός, η αυτοεκτίμηση, η δημιουργία, το νόημα της ζωής, η ανθρωπιά. Πιστεύουμε ότι η δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και της ανθρώπινης δημιουργίας μπορεί και πρέπει να οδηγήσει σε έναν καλύτερο πολιτισμό. Πιστεύουμε στην ελευθερία των επιλογών μας και δεν φοβόμαστε την ευθύνη που αυτή συνεπάγεται και επιδιώκουμε να ζήσουμε εμείς τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας τη ζήσουν οι άλλοι. Οι ανάγκες και το νόημα της ζωής που μας κινητοποιούν είναι η ολοκλήρωση και η αυτοπραγμάτωση μέσα από τη δημιουργία και τη συμβολή σε ένα καλλίτερο κόσμο για εμάς και τα παιδιά μας. Φιλοδοξούμε να είμαστε περήφανοι στο τέλος της ζωής μας για τη κληρονομιά που θ’ αφήσουμε πίσω μας. Με βάση τα όσα πετύχαμε μέχρι τώρα, πιστεύουμε ότι μπορούμε να κερδίζουμε τα δύσκολα και προκλητικά στοιχήματα της ζωής. Πιστεύουμε ότι στη θέση της κυρίαρχης Ελλάδας, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της παρανομίας, της αρπαχτής, του ατομισμού, του ωχαδερφισμού, της ήσσονος προσπάθειας, της γραφειοκρατίας και της μετριότητας και της μιζέριας μπορούμε ν’ αναδείξουμε την Ελλάδας της ακεραιότητας, της διαφάνειας, της ανταγωνιστικότητας, της δημιουργίας, της καινοτομίας, της αξιοκρατίας, της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας.

4. ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ

 Σε όσους δεν σέβονται και παραβιάζουν τους νόμους, τα δικαιώματα του άλλου
 Σε όσους έχουν τη λογική «να κερδίσω εγώ, να χάσει ο άλλος»
 Σε όσους υιοθετούν την ήσσονα προσπάθεια
 Σε όσους δεν κάνουν πράξη την αξία της ακεραιότητας
 Σε όσους έχουν ευθύνη για τη διαφθορά, τη διαπλοκή, την αναξιοκρατία, και την πολιτική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας
 Στους ημιμαθείς, τους αλαζόνες, τους μικρόψυχους, τους πονηρούς, τους κόλακες
 Σε όσους προσδοκούν μέσα από τη πολιτική δράση να ικανοποιήσουν πρώτα το ατομικό τους συμφέρον
 Σε επιχειρηματίες που σκέφτονται και λειτουργούν μόνο με το κέρδος στο μυαλό τους χωρίς την αίσθηση ουσιαστικής κοινωνικής ευθύνης


5. ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ

 Σε όσους πιστεύουν στο όνειρό μας και τις αξίες μας
 Σε όσους έχουν τη φιλοδοξία να συμβάλλουν να γίνει το όνειρο πραγματικότητα
 Σε όσους έχουν ισχυρή θέληση, πείσμα, τσαγανό και ετοιμότητα για προσωπικές θυσίες προκειμένου ν’ αγωνισθούν για το όνειρο
 Σε όσους ανεξαρτήτως επαγγέλματος δημιούργησαν και αισθάνονται επιτυχημένοι
 Σε όσους θέλουν να ζουν στο φως και όχι στο σκοτάδι
 Σε ομάδες ή οργανώσεις πολιτών που πρεσβεύουν τις ίδιες αξίες και μπορούμε ν’ αναπτύξουμε συνεργασίες και συνέργιες για την υλοποίηση της αποστολής μας



6. ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

Οι δράσεις μας συνεχώς θα επαναπροσδιορίζονται μέσα από τις δημιουργικές και καινοτόμες ιδέες των μελών και των φίλων του Κύκλου. Σε πρώτη φάση αυτές αποσκοπούν σε δυο στόχους:

 Πρώτον, στη διαμόρφωση συγκεκριμένων προτάσεων για τις οριζόντιες και κάθετες πολιτικές, καθώς και για συγκεκριμένη μέτρα που αφορούν οικονομική και κοινωνική αποτελεσματικότητα των θεσμών, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη της οικονομίας, της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού, της οικολογίας.
 Δεύτερον, τη διάδοση των αξιών, των πιστεύω και των πολιτικών προτάσεων του κύκλου στους πολίτες μέσω διαπροσωπικής επικοινωνίας, του διαδικτύου και όσων ΜΜΕ ενστερνίζονται την αποστολή και τις αξίες μας.
 ΑΜΕΣΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ:
o Δημιουργία και λειτουργία Blog
o Οριστικοποίηση των θεμελιωδών (όνειρο, αποστολή, αξίες, στρατηγική κλπ) του Κύκλου.
o Συναντήσεις –διάλογος σε μικρές ομάδες


7. ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

Τα μέλη του μπορούν να γίνουν όσοι:
 Ενστερνίζονται το όνειρο, την αποστολή, τις αξίες, τις στρατηγικές, κατευθύνσεις του Κύκλου
 Έχουν ισχυρή θέληση για προσφορά στην επίτευξη της αποστολής του κύκλου
 Πληρούν τα παρακάτω κριτήρια:

- Έντιμη και ακέραια πορεία ζωής
- επαγγελματική πορεία στηριγμένη στην αξιοκρατία και τη διαφάνεια
- ικανότητες, γνώσεις και εμπειρίες που απαιτούν οι ρόλοι των μελών του Κύκλου όπως αυτοί περιγράφονται στη συνέχεια
- χαίρουν εκτίμησης και σεβασμού στο κοινωνικό και επαγγελματικό περίγυρό τους


8. ΡΟΛΟΙ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

 διαμορφώνει προτάσεις για την υλοποίηση της αποστολής και της δράσης του Κύκλου
 Συμμετέχει όσο ο χρόνος του επιτρέπει σε συναντήσεις διαλόγου και εκπαίδευσης
 Χτίζει ένα κύκλο φίλων ή υποστηρικτών του Κύκλου διαδίδοντας τις ιδέες του μέσω της συνεχούς ενημέρωσης και της ουσιαστικής μεταλαμπάδευσης των αξιών μας
 Διοργανώνει, αν μπορεί, συγκεντρώσεις πολιτών που ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για την αποστολή και τις ιδέες του Κύκλου
 Προωθεί στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ την αποστολή και τις ιδέες του Κύκλου. Κάθε μέλος αφιερώνει τουλάχιστον 30’ την εβδομάδα για τη διάδοση του κύκλου μέσω του διαδικτύου (Blogs κλπ) εφόσον μπορεί να χειρίζεται Η/Υ.


ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
 Για την ένταξη στον Κύκλο: απαιτούνται οι παρακάτω ενέργειες:
 Αποστολή σύντομου βιογραφικού και επιστολής στην οποία εξηγούνται οι λόγοι της επιλογής ένταξης στο Κύκλο
 Συνάντηση συνέντευξης του υποψηφίου μέλους από τρία μέλη του Κύκλου
 Αποδοχή ή μη αποδοχή και ανακοίνωση της αιτιολογημένης απόφασης στο υποψήφιο μέλος

9. ΦΙΛΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

Υποστηρικτής του κύκλου μπορεί να είναι οποιοσδήποτε πολίτης που ενστερνίζεται την αποστολή, στις αξίες και τις ιδέες του. Αυτό μπορεί να του κάνει δηλώνοντας την επιθυμία του να εγγραφεί στους φίλους – υποστηρικτές, προσφέρει με οποιοσδήποτε τρόπο μπορεί στις δράσεις του Κύκλου και τη διάδοση των ιδεών του.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Αν ένας απλός άνθρωπος μπορεί να γίνει ένορκος, γιατί όχι και πολιτικός;



Μια ενδιαφέρουσα πολιτική καινοτομία από την Αγγλία. Το Jury Team (http://www.juryteam.org) είναι μια πολιτική πρωτοβουλία που ιδρύθηκε το 2009 για να υποστηρίξει ανεξάρτητους υποψήφιους στις εγχώριες και ευρωπαϊκές Ευρωεκλογές. Περιγράφεται ως ένας οργανισμός ομπρέλλα που δίνει υποστήριξη σε όρους χρήματος και προώθησης για ανεξάρτητους υποψηφίους που είναι ελεύθεροι να καθορίσουν την δική τους αντζέντα έξω από τα όρια κάποιου παραδοσιακού κόμματος. Ο John Smeaton είναι ο πρώτος ανεξάρτητος υποψήφιος βουλευτής σε εθνικές εκλογές που υποστηρίχθηκε μέσα από αυτή την πρωτότυπη διαδικασία.

Ο όρος Jury Team αντανακλά την ιδέα που υπάρχει πίσω από το σώμα των ενόρκων όπου απλοί άνθρωποι αποφασίζουν για σημαντικά και περίπλοκα ζητήματα με ακεραιότητα και ανεξαρτησία.

Διαβάζουμε από τον ιστότοπο του Jury Team ότι: "The Jury Team is for everyone who cares about this country. Vote for change or stop complaining. The Jury Team works together for the people that the politicians forgot. That is just about everyone in the country apart from the small and elite political class. We intend to 'open up and clean up' politics. We will give back to people their pride in their country and its institutions. We will let them become the ultimate jury."

Μπορείτε να ανακτήσετε τα αναλυτικά εγχειρίδια περιγραφής του Jury Team από τους κάτωθι συνδέσμους:

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Η ρίζα του κακού



Σε σημερινό άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας 'Ημερησία' παρουσιάζεται μια όψη της εικόνας του ΟΣΕ. Αυτές τις μέρες έχουν κυκλοφορήσει και άλλα σχετικά άρθρα που φωτίζουν διάφορες σκοτεινές πλευρές της υπόθεσης.

Πέρα από τα τεχνικά στοιχεία και τις όποιες λύσεις δοθούν, θα πρέπει να κυττάξουμε πίσω από τις γραμμές του κειμένου και να δούμε τη βασική αιτία, τη ρίζα του κακού, αν θέλουμε στο μέλλον να μη βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με τα ίδια προβλήματα. Μια μέθοδος που χρησιμοποιείται στην επιχειρηματική πρακτική προκειμένου να αποκαλυφθεί η πραγματική αιτία ενός προβλήματος είναι η παράθεση διαδοχικών ερωτήσεων που ξεκινούν με τη λέξη 'Γιατί' (συνήθως πέντε είναι αρκετές, γι'αυτό συναντάται και ως 5 Whys method).
Ας δοκιμάσουμε λοιπόν πιθανές ερωτήσεις και απαντήσεις.

1. Γιατί ο ΟΣΕ σήμερα λειτουργεί με ζημία 3 εκατομμύρια ευρώ ημερησίως;
Διότι τα έσοδα του είναι πάρα πολύ μικρότερα από τα έξοδα του.

2. Γιατί ο ΟΣΕ δεν έχει περισσότερα έσοδα ώστε να καλύπτει τα έξοδα του;
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει τα έσοδα του να ξεπεράσουν το 1 δις ευρώ το χρόνο. Τα έσοδα του το 2008 ήταν ~195 εκ. ευρώ (δημοσιευμένος ισολογισμός χρήσης 2008, www.ose.gr). Αυτό σημαίνει να βρεθεί στην 5η θέση από πλευράς εσόδων μεταξύ των ΔΕΚΟ, μετά από ΟΠΑΠ, OTE, Cosmote, ΔΕΠΑ, στη 4η θέση των βιομηχανικών επιχειρήσεων, πάνω από 3Ε και κάτω από Motor Oil, στην 10η θέση των εμπορικών επιχειρήσεων, και να επιτύχει πάνω από 70% περισσότερα έσοδα από ότι έχουν μαζί οι 4 μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες στην Ελλάδα, ΑΝΕΚ, Μινωικές, Blue Starr ferries και ΝΕΛ! (στοιχεία 2008 από statbank).
Οπότε το να μεγαλώσει ο τζίρος κατά περίπου 5 φορές για το μέγεθος της Ελληνικής αγοράς φαντάζει τουλάχιστον μακρινό σενάριο.

3. Γιατί δεν μειώνονται τα έξοδα του τότε;
Η ανάλυση εξόδων (χρήση 2008) δείχνει ότι η μισθοδοσία προσωπικού αποτελεί το 43% των εξόδων ενώ ένα ποσοστό 40% αφορά αποσβέσεις. Οπότε η μισθοδοσία είναι το κύριο κομμάτι λειτουργικών εξόδων του οργανισμού. Η μισθοδοσία γενικά θεωρείται ανελαστικό κομμάτι των εξόδων.
4. Γιατί η μισθοδοσία έφθασε να είναι τόσο μεγάλη;
Σύμφωνα με το άρθρο, το 2004 ο ΟΣΕ απασχολούσε 4.278 άτομα και το 2009 έφτασε τους 6.345. Το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας το 2004 ήταν 249 εκατ. ευρώ ενώ το 2009 ανέβηκε στα 302 εκατ. ευρώ. Αύξηση ετησίου κόστους περίπου 21%.

5. Γιατί έφθασε ο οργανισμός να έχει τόσους υπαλλήλους; Εδώ και πάρα πολλά χρόνια το κόστος μισθοδοσίας του ήταν μεγαλύτερο από τα έσοδα του, το συσσωρευμένο χρέος του φθάνει τα 10 δις ευρώ.
Διότι ο ΟΣΕ είναι ένας δημόσιος οργανισμός και οι προσλήψεις στους δημόσιους οργανισμούς δεν γίνονται με βάση τις επιχειρησιακές ανάγκες αλλά με μοναδικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των ψηφοφόρων του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.

6. Γιατί καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν αντέδρασε στη συσσώρευση χρέους και στη ζημιογόνο λειτουργία του οργανισμού;
Διότι η οποιαδήποτε προσπάθεια αναστροφής και εξυγίανσης του οργανισμού πέρα από ικανό μανάτζμεντ απαιτούσε πρωτίστως πολιτική βούληση. Πολιτική βούληση για εξυγίανση ενός δημόσιου οργανισμού όπως ο ΟΣΕ με πρόβλημα κυρίως το υπεράριθμο προσωπικό (συν των φαινομένων διαφθοράς και αναποτελεσματικότητας) σημαίνει ανάληψη του πολιτικού κόστους που συνεπάγονται οι αποφάσεις. Ποτέ και κανένας πολιτικός δεν τόλμησε, είτε στον ΟΣΕ είτε σε άλλους οργανισμούς, αλλά και εν τέλει στο σύνολο του δημόσιου τομέα, να αναλάβει το βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος ενεργειών που θα είχαν μακροχρόνιο όφελος.

Πολιτικό κόστος. Η ρίζα του κακού για τα δεινά του τόπου. Το πολιτικό κόστος μπορεί εύκολα να μεταφραστεί, χωρίς να χαθεί η ουσία, σε πολιτική ευθύνη. Αυτοί που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους λέγονται απλά ανεύθυνοι.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι, ότι οι ίδιοι ανεύθυνοι πολιτικοί που με τη στάση τους έφτασαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού σήμερα, αυτοί οι ίδιοι (επι)καλούνται να τη σώσουν. Έχετε καμία αμφιβολία ότι αν οι πιστωτές μας δεν επέβαλλαν την άμεση λύση όλων των καυτών προβλημάτων, μεταξύ αυτών και ο ΟΣΕ, θα έπαιρνε κανείς από αυτούς την πρωτοβουλία να αναλάβει την ευθύνη να βγάλει τα 'κάστανα από τη φωτιά'. Αμφιβάλλω βάσιμα, οι ίδιες οι δηλώσεις τους και οι αμφίθυμες ενέργειες τους το δείχνουν καθαρά.

ΥΓ
Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή είναι το πώς παρουσιάζονται τα στοιχεία στα άρθρα αναλόγως της σκοπιμότητας. Στο άρθρο αναφέρεται ότι το μέσος κόστος ανά εργαζόμενο αυξήθηκε από το 2004 στο 2009 κατά 62%. Αν κανείς όμως χρησιμοποιήσει τα στοιχεία που δίνει το άρθρο για αριθμό εργαζομένων και ετήσιο κόστος μισθοδοσίας για αυτά τα έτη καταλήγει ότι το μέσο κόστος το 2004 ήταν 58.205 ευρώ και το 2009 έπεσε στα 47.597 ευρώ. Όπερ μείωση μέσου κόστους μισθοδοσίας ανά εργαζόμενο περίπου 18%. Αν δεν πρόκειται για σκοπιμότητα τότε προκύπτει προχειρότητα ή λάθος. Για την περίπτωση λάθους αναμένω να δω τη διόρθωση σύντομα.

“Be the change you want to see in the world"

Με αυτό το ρητό του Mahatma Gandhi κατά νου, ας βάλουμε όλοι το λιθαράκι μας, από το μετερίζι του ο καθένας μας, για να αλλάξει επιτέλους κάτι σε αυτή την χώρα.

Έχουμε ανάγκη από: 
  • Ελπίδα
  • Αισιοδοξία
  • Εγκράτεια-Μετριοφροσύνη
  • Δικαιοσύνη
Χρειαζόμαστε αξίες: 
  • Χρειαζόμαστε ΗΓΕΣΙΑ-ΑΥΤΟΗΓΕΣΙΑ
Όλοι μας, όχι μόνο οι κυβερνώντες μας, και ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΜΑΣ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

 

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Επενδύσεις – Θέσεις Εργασίας – Αναπτυξιακή πολιτική

Οι επενδύσεις αποτελούν ζητούμενο για κάθε χώρα. Θεωρούνται η κινητήρια μηχανή μιας οικονομίας. Προσφέρουν, μεταξύ άλλων, απασχόληση, εισόδημα, αναπτυξιακή προοπτική. Μέριμνα κάθε κυβέρνησης είναι η διαμόρφωση ελκυστικού οικονομικού κλίματος και η παροχή κινήτρων για προσέλκυση επενδύσεων. Στη χώρα μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, προβάλλεται έντονα η ανάγκη για επενδύσεις, ως το αναγκαίο αντίδοτο για έξοδο από την ύφεση.

Σήμερα είδα να διαδίδεται σε πολλά μέσα ένα δελτίο τύπου του ΥΠΟΙΑΝ. Είναι ένα από αυτά τα τυπικά ενημερωτικά δελτία τύπου που σκοπό έχουν τη διαφήμιση του έργου κάθε υπουργείου και σχεδόν ποτέ δεν σχολιάζονται ή αναλύονται από τους καθ’ύλην αρμόδιους αναλυτές και σχολιαστές. Το παραθέτω αυτούσιο.


Έντεκα νέες εντάξεις επενδυτικών σχεδίων στον Αναπτυξιακό Νόμο κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Γνωμοδοτικής Επιτροπής του ΥΠΟΙΑΝ την 17η Ιουνίου 2010


Τρίτη, 22 Ιουνίου 2010


Έντεκα νέες εντάξεις επενδυτικών σχεδίων στον Αναπτυξιακό Νόμο, συνολικού προϋπολογισμού 35,8 εκατ. ευρώ, αλλά και την ολοκλήρωση πέντε επενδυτικών σχεδίων, προϋπολογισμού 18,9 εκατ. ευρώ, ενέκρινε η Κεντρική Γνωμοδοτική Επιτροπή του ΥΠΟΙΑΝ κατά τη συνεδρίασή της, στις 17 Ιουνίου.


Ειδικότερα, στην 532η συνεδρίαση της Επιτροπής εξετάστηκαν συνολικά 16 θέματα, από τα οποία εγκρίθηκαν:


• Πέντε ολοκληρώσεις επενδυτικών σχεδίων, τελικά εγκεκριμένου Π/Υ (προϋπολογισμού) 18.981.976€, εκ των οποίων 9.996.897,52€ κρατική επιχορήγηση:


Τουρισμός: Π/Υ 2.610.300€ , Ενίσχυση 1.174.635€


Μεταποίηση: Π/Υ 3.585.186€ , Ενίσχυση 1.792.578€


Λοιπά: Π/Υ 12.786.520€ , Ενίσχυση 7.029.684,52€



• Έντεκα υπαγωγές επενδυτικών σχεδίων, εγκεκριμένου Π/Υ (προϋπολογισμού) 35.833.429€, εκ των οποίων 16.493.768€ κρατική επιχορήγηση. Οι επενδύσεις αυτές προβλέπεται να δημιουργήσουν 38 νέες θέσεις εργασίας (Ετήσιες Μονάδες Εργασίας):



Τουρισμός: Π/Υ 8.497.584€ , Ενίσχυση 4.431.219€


Μεταποίηση: Π/Υ 4.750.000€ , Ενίσχυση 2.375.000€


ΑΠΕ: Π/Υ 7.009.900€ , Ενίσχυση 3.467.960€


Λοιπά: Π/Υ 15.575.945€ , Ενίσχυση 6.219.590€
Οι 11 νέες υπαγωγές επενδυτικών σχεδίων θα δημιουργήσουν στην καλύτερη περίπτωση (προβλέψεις των επιχειρηματικών σχεδίων) 38 νέες θέσεις εργασίας. Απαιτούνται δε χονδρικά 36 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 16.5 εκατ. είναι λεφτά του δημόσιου ταμείου. Ας κάνουμε και δύο διαιρέσεις;

950.000 ευρώ επένδυση για κάθε θέση εργασίας.
430.000 ευρώ κρατική επιχορήγηση για κάθε θέση εργασίας.

Δεν έχω στοιχεία που να δείχνουν μέσες τιμές στην Ελλάδα, στην ΕΕ και αλλού για να κάνω κάποιες ευθείες συγκρίσεις. Με βάση όμως τα απόλυτα νούμερα και την επαγγελματική μας εμπειρία θα ήθελα να σχολιάσουμε και να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα παρακάτω ερωτήματα. Προβάλλω ιδιαίτερα το στοιχείο των νέων θέσεων εργασίας όχι γιατί θεωρώ ότι αυτό είναι το μόνο ζητούμενο από μια επένδυση και ότι δεν υπάρχουν άλλες θετικές επιπτώσεις αλλά γιατί αυτό προβάλλεται ως το επίτευγμα (άλλοθι ίσως) από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία για την αναπτυξιακή της πολιτική.

1. Η επένδυση μεγέθους σχεδόν 1 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία μιας νέας θέσης εργασίας μπορεί να θεωρηθεί αποτελεσματική αξιοποίηση πόρων;
2. Αντίστοιχα η κρατική δαπάνη 430 χιλ. ευρώ για τη δημιουργία μιας νέας θέσης εργασίας θεωρείται ορθολογική και κοινωνικά δίκαιη επιλογή;
3. Υπάρχουν στοιχεία που μπορούν να μας βοηθήσουν να κατηγοριοποιήσουμε με βάση αυτά τα νούμερα τις επενδύσεις αυτές σε εντάσεως εργασίας και εντάσεως κεφαλαίου;
4. Με δεδομένη την διαφαινόμενη ύφεση που θα βιώσουμε τα επόμενα χρόνια και κυρίως την αύξηση της ανεργίας, ποιες μορφές επενδύσεων θεωρείτε ως καταλληλότερες στρατηγικές επιλογές για το μέλλον της χώρας;
5. Είναι το μέτρο της κρατικής επιχορήγησης κατάλληλο και αποτελεσματικό για την προσέλκυση επενδύσεων;

http://www.ypoian.gr/?p=1631

Πώς μπορούσε η κυβέρνηση να αποφύγει τη χρεοκοπία και το ΔΝΤ

Η κυβέρνηση είχε τις δυνατότητες και την ευκαιρία ν' αποφύγει την ουσιαστική πτώχευση της χώρας, ν' αποφύγει τον μηχανισμό Ε.Ε.-ΔΝΤ και να βυθίσει την οικονομία στην ύφεση.

Ενδεικτικά αναφέρω μερικές ιδέες που στηρίζονται στα θεμελιώδη της Διοίκησης και της Ηγεσίας σε περιόδους κρίσης.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Επιστροφή στο "Ελληνικόν Μονοπώλιον";



Άλλο ένα αλλοπρόσαλλο άρθρο με τίτλο "A Way to Rescue Greece" χθές από τoυς New York Times για την Ελλάδα. Ο Michael J. Strauss (διδάσκει γεωοπολιτική στο Centre d’Etudes Diplomatiques et Stratégiques, Paris) βρίσκει ομοιότητες στην πτώχευση του 1897 με σήμερα και ως εκ τούτου προτείνει την επαναφορά του "Εθνικού Μονοπωλίου" ως ενδεχόμενη λύση. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο κος Strauss είναι συγγραφέας του βιβλίου “The Leasing of Guantánamo Bay”!

Will more Greek college students flee to the US?

Δημοσίευμα στην εφημερίδα "The National Herald" (Vol. 13, Issue 658, 22-28/05/2010)

By Sylvia Klimaki


Special to the National Herald

In the world of the characters of Dimitris Bourantas’ best-selling novel, I Taught You Everything But A Word, written only two years ago, a young Greek woman urges her professor at a university in Boston to return to Athens. Would she do so today, in Greece’s turbulent economic times? “No,” Bourantas, who teaches leadership at Athens University of Economics and Business said abruptly. “Why should she?”

And that’s the root of the Greek dilemma, as many young Greeks studying in the United States see little incentive to return to their homeland and struggle to find a job, or one that pays well, as the country teeters on the edge of bankruptcy, with strikes and protests and violence in the center of Athens and Thessaloniki, and worries about the future. Even with a college degree – and only those from Greek universities are recognized in Greece, limiting private school opportunities – many young Greeks face bleak prospects, heightening the fear of an exodus to the U.S. particularly, or of Greek students in America staying there.

A group of researchers at the University of Macedonia is worried about the brain drain and conducting a survey to find out why people like the characters in Bourantas’ novel are losing their faith and hope in Greece. “It is a relatively new phenomenon which has been intensified the past 10 years. Those talents’ absence from Greece seems to negatively impact the country on various levels (economic, social, cultural and political)” they wrote.

All you had to do – as 200,000 readers have so far – is read Bourantas’ work, in which he says there are two countries inside one that created a two-class system that has driven the country to near-bankruptcy and made so many students despondent about their opportunities. There is “Small Greece” where “extraordinary politicians, civil servants, journalists and entrepreneurs with integrity” strive to survive against the “Big Greece” of “corruption, of minor effort, of lack of credibility and bribery.” Bourantas said he foresees unemployment rates doubling in the next coming years and a massive wave of “forced immigration” taking place. He points out the difference between “choosing to leave your country to work abroad” and “being forced to do so due to a lack of alternatives,” especially if you’re a student armed with a fresh degree but no job. And if you’re a Greek student graduating from an American college – even with the US’ unemployment rate now – the prospects seem better.

Bourantas uses a novel with a common theme, that of a teacher-student relationship. The story, which takes place between Greece and Boston, touches upon the long-time obstacles and dilemmas modern Greeks face as they pursue their academic and professional career. According to the writer, the “rotten national culture” is Greece’s modern disease.

IT’S NOT MY FAULT

During an interview to the National Herald, Bourantas pointed to the prevailing “national culture” as the source of Greece’s current economic condition. He said, “Small Greece isn’t quantitatively smaller, it is simply less obvious.” The fallacy of the predominant national culture, he said, is that “small Greece” has been ostracized from the media and the chief political positions. Bourantas uses the term “other-ism” to describe “Big Greece’s” disease: the prevailing notion that Greek citizens and politicians are not responsible of their own acts. Instead, “There is always somebody else to blame – the others.” Even today, he adds, “Greek media, citizens and politicians” rarely take responsibility “for their own past acts.” Instead, they “blame the speculators and the markets.” He points out that there is “no sea without a storm” and it is the “captain’s responsibility to have a ship with a strong keel.” What “drives him crazy,” he said, is that much of Greece’s debt derives from policies and a corrupt mentality that has prevailed in the country for the last three decades.

He said his objective was to deliver to the public “the basic ideas of leadership” through story telling, and it’s caught on, at least in Greece, where it has been rated among the Greek best sellers for three consecutive years. He said he hopes it will be published in English and said he believes that “This book can teach leadership lessons to the whole world.” Professor Sofia Georgakopoulou of Northwestern University, urged him to do so: “This is a book President Obama should read,” she told him.

He said that for Greece, “The challenge is how the government will handle the social outbreak” that he said will be intensified once “the severe economic measures have been fully implemented.” Greek citizens will have to go through a personal disequilibrium for an indefinite period of time and “it is a matter of government tactics” of how the people will react. Unemployment benefits and stimulus measures “should be government’s next step,” he recommended.

He said that only by establishing aristocracy at all levels of political and public discourse will help Greece to achieve superior results. He defines aristocracy with the ancient Greek connotation, that of the “rule of the best and not necessarily of the elite.” The use of basic elements of management to re-engineer the national culture, to define “a new identity” and “values for a more human and prosperous Greek society” is where management science and leadership could play an important role. He said that “integrity and honesty is not a matter of being Leftist or Rightist, it is a matter of having social responsibility.” And, he added: “Common sense should become common practice,” while pure execution and a government with a clear vision and the political will to support it is imperative.

He is not optimistic. He is worried that there will be no radical changes in Greece, only restructuring of the current system. “What Greece needs to do is to come up with a new architecture, not just do the repairs,” he said. Otherwise, even he may look up and find his students gone.

Ο Κύκλος των Χαμένων Αξιών: Το Ιστολόγιο...

Ένα νέο δυναμικό ιστολόγιο είναι διαθέσιμο στην διεύθυνση:
http://e-cli.blogspot.com/ .

Ο Κύκλος των Χαμένων Αξιών: Άρθρο του 1992



Τι θα συμβεί αν πτωχεύσουμε;



Ένα πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο άρθρο από τους οικονομολόγους Eduardo Borensztein και Ugo Panizza με χρήσιμες αναφορές στην πρόσφατη βιβλιογραφία και στην περίπτωση της Ελλάδας (Πηγή: VOX, What will happen if Greece defaults? Insights from theory and reality). Παραθέτω τα συμπεράσματα του σχολίου:

"What about Greece? The recent experience suggests that the economic costs of default may not be as high as it is commonly thought, and that economic recovery has often started soon after default. It is worth noting, however, that in all defaults studied in our work the economic recovery was helped by exchange-rate depreciation. Since this does not seem to be an option for countries that belong to the Eurozone (for reasons that are well explained in Eichengreen 2007), Greece may pay a steep cost if it were to default. For this reason, we hope that rescue plan launched on 2 May will work and that Greece will not belong to the sample when we update our paper on the costs of default."

Ζούγκλα



Μαγαζιά κλειστά ή ανοιχτά και έρημα, βιοτεχνίες μαραζωμένες, συνταξιούχοι με περικοπές της σύνταξης στα όρια της πείνας, δεκάδες χιλιάδες νέοι άνεργοι που ψάχνουν για δουλειά και με 300 ευρώ (τα 700 σε λίγο θα φαντάζουν εξωπραγματικά), νέες σκληρές συνθήκες εργασίας χωρίς ωράριο και ελάχιστο αμοιβών, δηλαδή φθηνά εργατικά χέρια για να μειωθεί το κόστος εργασίας και όλα τα κόστη γενικώς, χάριν της ανάπτυξης που δεν φαίνεται στον ορίζοντα, δικαστήρια που υπολειτουργούν, δημόσιες υπηρεσίες σε παράλυση, τα οικονομικά υπουργεία να επιμένουν επικοινωνιακά διαπομπεύοντας καθημερινά επαγγέλματα και τάξεις. Και Ταμείο ΜΗΔΕΝ. Μηδέν τα έσοδα, μηδέν σε αξιοπιστία, μηδέν σε ουσιαστική επικοινωνία με τους φορείς.

Η Βουλή ακολουθώντας τυφλά και υπερθεματίζοντας σε εντολή και οδηγίες, απλώς… εγκρίνει νόμους χωρίς να γνωρίζει τις παραμέτρους, τα δε κόμματα έχουν εξαπολυθεί σε ένα πόλεμο αλληλοεξόντωσης μέσω των χρεοκοπημένων, λόγω της ειδικής για τους πολιτικούς παραγραφής, επιτροπών. Ο τηλεοπτικός Τύπος και από κοντά ο έντυπος με πρωτοσέλιδα σκανδάλων και πλήρη υποχώρηση των σοβαρών ειδήσεων για την κατάσταση της χώρας και τα εθνικά θέματα, των οποίων η διαχείριση βαίνει όλο και περισσότερο αναποτελεσματική. Σχεδόν όλα αρχίζουν να κακοφορμίζουν και μόνο νησίδες αξιοπιστίας έχουν απομείνει στο πέλαγος της μηδενικότητας, που κι αυτές αρχίζουν να υποχωρούν στο τσουνάμι της διαφθοράς και της απόλυτης διαπλοκής που εξακολουθεί να κυβερνά απτόητη. Ο πολύς κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη (έτσι πάντα δεν γίνεται;) ότι οδηγούμαστε πολλά χρόνια πίσω και ότι θα χρειαστεί σκληρή δουλειά. Οτι οι απαιτήσεις, τα δικαιώματα όλο και θα μειώνονται. Ηδη δεν φαίνεται αυτό καθαρά με τα εργασιακά, κοινωνικά και λοιπά δικαιώματα; Το ίδιο δεν συμβαίνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατάκτηση της Γαλλικής Επανάστασης με ρίζες αρχαιοελληνικές που έχουν εκμηδενισθεί και μόνο κατ’ ευφημισμόν πλέον υπάρχουν για να παραβιάζονται εκ του ασφαλούς;

Με αφορμή την τρομοκρατία ο κόσμος τρομοκρατημένος από τα μέτρα περιμένει τα χειρότερα, κλεισμένος στο σπίτι του, φοβισμένος και καταπτοημένος απ’ όσα βλέπει και ακούει, αρκούμενος να «διασκεδάζει» με τα τηλεσκουπίδια που μεγαλόψυχα προσφέρονται καθημερινά και αποσυντονίζουν ακόμη περισσότερο όλα τα ενεργειακά κέντρα, σε βαθμό νάρκωσης.

Κάποτε, πολλά χρόνια πριν, συζητούσαμε για την κοινωνία των 2/3 που εργάζεται και το 1/3 που θα εποφθαλμιά τη θέση του, με οιεσδήποτε συνθήκες εργασίας. Ενα είδος ανθρωποφαγισμού που το ονόμασαν ανταγωνισμό. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα με την αλόγιστη σπατάλη των κοινοτικών κονδυλίων και την εκποίηση του εθνικού πλούτου σε κάθε επίπεδο που έφεραν τη χώρα στον πάτο του βαρελιού, που στην περίπτωσή μας εφέρετο να έχει πολλούς πάτους. Ασφαλώς δεν είναι εύκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη ανατροπή. Ως ο ουρανός να γύρισε ανάποδα μοιάζει η εποχή που διανύουμε. Και ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Απλώς δεν θέλουμε να το πιστέψουμε και να προετοιμασθούμε. Από την άλλη πλευρά, μέρος της κυβέρνησης φαίνεται πλέον πλήρως ανίκανο να σταθμίσει τα πράγματα. Πού χρόνος για συζήτηση. Από τις απέραντες διαβουλεύσεις, περάσαμε στις μη διαβουλεύσεις, με αποτέλεσμα την πλήρη άγνοια του τι ψηφίζεται και γίνεται νόμος του κράτους. Προσπαθούν να σώσουν τη θέση τους. Να την κάνουν τι; Να σώσουν τον τόπο, όταν δεν μπορούν να σώσουν τον εαυτό τους και το υπουργείο τους. Κι εμείς ως επαγγελματικός κλάδος τηρήσαμε ευλαβώς όλες τις προδικασίες και διαδικασίες προσερχόμενοι σε διάλογο που αποδείχθηκε καθαρά προσχηματικός, με αποφάσεις προειλημμένες. Εμείς μάθαμε να συζητάμε, να διαπραγματευόμαστε, να αξιώνουμε να εξαντλούμε τον διάλογο, γιατί αυτό επιτάσσουν ο πολιτισμός, το κύρος και οι παραδόσεις μας. Δεν δίνουμε προσχήματα. Ξέρουμε όμως να προστατεύουμε την αξιοπρέπεια και το κύρος των δικηγορικών συλλόγων με τους πολύχρονους αγώνες για τα ατομικά δικαιώματα, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, τη δημοκρατία. Και όταν αυτά αμφισβητούνται δεν χωράει άλλη λύση απ’ αυτήν της προστασίας δικηγορικών συλλόγων που αποτέλεσαν και αποτελούν έπαλξη προάσπισης ανθρώπινων, πολιτισμικών ιδεών, καθώς και των ασφαλιστικών μας ταμείων με κάθε τρόπο. Ιδιαίτερα όταν η άλλη πλευρά αποδεικνύεται πλήρως αναξιόπιστη.

Στη ζούγκλα στην οποία μας οδηγούν υπάρχουν κι εκεί κανόνες, στους οποίους οφείλουμε και εμείς να προσαρμοσθούμε. Μαζί μας έχουμε την ιστορία, τις παραδόσεις μας, τις τιμημένες γενιές που πέρασαν και δόξασαν τον τόπο. Και κυρίως τις γενιές που έρχονται. Οι υπουργοί και τα αξιώματα έρχονται και παρέρχονται. Η αξιοπρέπεια όμως παραμένει και σε ακολουθεί σαν σκιά, και τώρα και πάντα.

* Ο Δ. Χ. Παξινός είναι πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.


Καθημερινή, 19/6/2010
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_19/06/2010_405181

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Η Οικονομία στο Απόσπασμα

Η ελληνική οικονομία ήταν καταδικασμένη σε θάνατο χρόνια τώρα, η κυβέρνηση απλώς την έσπρωξε μπροστά στο απόσπασμα των κερδοσκόπων και νομισματοκόπων και της έδωσε τη χαριστική βολή. Τις πταίει; Ο δρόμος για την κόλαση της πτώχευσης στρώθηκε με τις καλύτερες προθέσεις εγχώριων και Ευρωπαίων πολιτικών. Τεράστιες οι ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεών μας, αλλά και των κυβερνουμένων. Σπαταλήσαμε πολύτιμα χρόνια και δανεικά χρήματα για να χτίσουμε την έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, της παιδείας, της κοινωνίας και της ποιότητας ζωής. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ακόμα και αν αποκτούσαμε ως διά μαγείας τα δισ. ευρώ που απαιτεί ο ταμειακός μας εφιάλτης σήμερα, δεν θα λύναμε τίποτα αναφορικά με τα πραγματικά προβλήματά μας.

Ακούγοντας τον πρωθυπουργό να αποποιείται κάθε είδους ευθύνη, αναπόφευκτα σκέφτομαι κάποια από τα κρίσιμα εκούσια ή ακούσια λάθη τα οποία θεωρώ ότι έγιναν τους τελευταίους μήνες.

Πρώτον, μια σοσιαλιστική κυβέρνηση δύσκολα πείθει ότι μπορεί και θέλει να εφαρμόσει με συνέπεια νεοφιλελεύθερα μέτρα. Δεύτερον, οι τακτικές μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων και μπλόφας μπορεί να αρμόζουν στην εξωτερική πολιτική, αλλά είναι συνταγή βέβαιης αποτυχίας για την οικονομία. Συνήθως είναι καλύτερη μια λάθος απόφαση από τη συνεχιζόμενη αναβολή και αμφιβολία. Οι αγορές κεφαλαίων ξεχνούν τα λάθη, απεχθάνονται όμως την αδικαιολόγητη αβεβαιότητα και τις χρόνιες στατιστικές παρεκτροπές. Τρίτον, είναι βασικό αξίωμα της διοίκησης ότι σε περιόδους κρίσης δεν έχεις τον χρόνο ή την πολυτέλεια να διαβουλεύεσαι επί παντός επιστητού, καθώς υπάρχει ανάγκη για στιβαρή και αποφασιστική ηγεσία. Ηγέτη θέλουμε σήμερα και όχι συνομιλητή. Τέταρτον, η επανάληψη της πολιτικής φάρσας της δημοσιονομικής απογραφής του χρέους ήταν αυτή τη φορά καταστροφική σε όρους πραγματικούς αλλά και συμβολισμών. Γιατί κρύψαμε ή δεν καταλάβαμε ότι η οικονομία ήταν η απόλυτη, επιτακτική και μοναδική προτεραιότητα; (όπως γλαφυρά διατύπωνε η κυβέρνηση Κλίντον το 1992: it’s the economy, stupid). Δεν εκπλήσσει η έλλειψη οράματος για την οικονομία. Πέμπτον, τα διαβόητα spread των ομολόγων, οι διακυμάνσεις του χρηματιστηρίου ή οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν μοναδικό βαρόμετρο ή γνώμονα πολιτικής. Οποιος αναζητεί ευθύνες σε κάποιο διεθνές παρακράτος επενδυτών είναι αφελής. Η κερδοσκοπία είναι μια αναπόφευκτη πνευμονία στην ανοσολογική ανεπάρκεια της οικονομίας μας. Η ευθύνη τελικά είναι δική σου. Στη μεταπολίτευση αφήσαμε τη δημοκρατία στον αυτόματο πιλότο. Ξεχάσαμε ότι είναι το πολίτευμα που έχει τις μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους πολίτες.

Σήμερα στην Ελλάδα όλοι μας βιώνουμε την άρνηση αναφορικά με την πραγματικότητα και τις προσωπικές μας ευθύνες. Σύντομα αυτή η άρνηση θα μετουσιωθεί σε θυμό και τότε θα θερίσουμε τις κοινωνικές θύελλες.

Εν κατακλείδι, ας αποδεχθούμε πια ότι δυστυχώς επτωχεύσαμεν. Δεν υπάρχει καμία εύκολη λύση. Θα ακολουθήσουν χρόνια οικονομικής ύφεσης. Ας φροντίσουμε για τους πιο αδύναμους της κοινωνίας μας και ας διασφαλίσουμε ότι η κρίση θα δημιουργήσει δραστήριους μεταπολίτες και όχι μια ακόμα παραλλαγή της μεταπολίτευσης. Ιδωμεν.

Καθημερινή της Κυριακής, 23/5/2010
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_23/05/2010_402046

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Η μόνη ελπίδα αναστροφής της κρίσης

Δυστυχώς φθάσαμε στην ουσιαστική οικονομική και πολιτική χρεοκοπία ακολουθώντας σταθερά μια πορεία δεκαετιών που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε το καράβι στην ξέρα.

Ηταν σε όλους γνωστό ότι μια χώρα δεν μπορεί επί δεκαετίες να καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει στηριζόμενη σε πόρους των προηγούμενων γενεών, των επόμενων (συνεχής αύξηση του δανεισμού) και της Ε.Ε.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Ας αναζητήσουμε τα σωστά ερωτήματα




Πόσο ανεπτυγμένη και πρόθυμη είναι η κοινωνία των πολιτών ώστε να μπορέσει να συμβάλλει στην υπέρβαση της κρίσης;

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Η μόνη ελπίδα αναστροφής της κρίσης

Δυστυχώς φθάσαμε στην ουσιαστική οικονομική και πολιτική χρεοκοπία ακολουθώντας σταθερά μια πορεία δεκαετιών που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε το καράβι στην ξέρα.

Ηταν σε όλους γνωστό ότι μια χώρα δεν μπορεί επί δεκαετίες να καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει στηριζόμενη σε πόρους των προηγούμενων γενεών, των επόμενων (συνεχής αύξηση του δανεισμού) και της Ε.Ε. Ηταν θέμα κοινής λογικής να κατανοήσει ο καθένας ότι αυτό το πάρτι θα τελείωνε και θα έπρεπε να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Δυστυχώς όμως τον πληρώνουν αυτοί που δεν ήταν στο πάρτι, δηλαδή οι έντιμοι, οι άνεργοι και οι φτωχοί. Ολα αυτά όμως είναι συμπτώματα, πίσω από τα οποία υπάρχουν τα αίτια που τα δημιούργησαν. Για ποιον λόγο οι κυβερνήσεις όλων των κομμάτων δημιούργησαν αυτό το τεράστιο, απατηλό, αναποτελεσματικό και αντικοινωνικό κράτος; Για ποιον λόγο συσσωρεύθηκαν επί τόσες δεκαετίες τόσα ελλείμματα; Για ποιον λόγο για τόσες δεκαετίες μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες πλούτισαν απροκάλυπτα από αυτά τα ελλείμματα, φοροδιαφεύγοντας και αρμέγοντας το κράτος, παίρνοντας μίζες και χρήμα από παράνομες δραστηριότητες, και ζουν σήμερα προκλητικά; Για ποιον λόγο οι τεράστιοι πόροι πήγαν στην εφήμερη κατανάλωση και όχι σε παραγωγικές επενδύσεις και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας;

Γιατί ήταν προτεραιότητα να ξοδευτούν δεκάδες δισ. ευρώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και όχι για την ανάπτυξη; Γιατί ξοδεύτηκαν τόσα δισεκατομμύρια για το ΕΣΥ, χωρίς να έχουμε υγεία; Γιατί ιδρύθηκαν σε όλη την Ελλάδα ΑΕΙ και ΤΕΙ για να μπαίνουν σχεδόν όλοι οι απόφοιτοι λυκείου, ενώ όλοι γνώριζαν ότι η ανάπτυξη της χώρας δεν θα μπορούσε να προσφέρει εργασία ούτε στους μισούς απόφοιτους; Γιατί κανείς δεν πήγε φυλακή από όσους ήταν πρωταγωνιστές στο πανηγύρι; Γιατί οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές και οι δημοσιογράφοι τώρα ξαφνικά ανακάλυψαν τη λάθος πορεία των τόσων δεκαετιών; Γιατί οι φωνές διανοουμένων, έντιμων και ικανών επιχειρηματιών και τεχνοκρατών ήταν αποκλεισμένες από τα ΜΜΕ; Γιατί κυριαρχούσε η αναξιοκρατία σχεδόν παντού;

Αν απαντήσουμε σε όλα αυτά και τόσα άλλα «γιατί» με κοινή λογική, θα φτάσουμε εύκολα στα πρωτογενή αίτια της οικονομικής και πολιτικής χρεοκοπίας. Πρώτα, θα συναντήσουμε το τεράστιο έλλειμμα πολιτικού πολιτισμού. Το πολιτικό σύστημα χτίστηκε, λειτούργησε και άσκησε την εξουσία στο θεμέλιο του πολιτικού αμοραλισμού και κυνισμού.

Αντί για την αξία της ακεραιότητας με την έννοια της εντιμότητας, της ειλικρίνειας, της ευθύτητας, της διαφάνειας, της συνέπειας λόγων και πράξεων, της τήρησης των υποσχέσεων, της ανάληψης των ευθυνών και της δικαιοσύνης, κυριάρχησαν οι αξίες της ανεντιμότητας, της διαπλοκής, της μίζας, της ανευθυνότητας, του ατομισμού, της πονηριάς, της αλαζονείας, της δημαγωγίας, του λαϊκισμού. Αντί για την αξία της αποτελεσματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, κυριάρχησε η μετριότητα, ο ωχαδερφισμός, η αρπαχτή, η σπατάλη και η εφήμερη κατανάλωση. Αυτός ο πολιτικός αμοραλισμός και κυνισμός του πολιτικού συστήματος ήταν επόμενο να μεταδοθεί και στους πολίτες, αφού κριτήρια αξιολόγησης και επιλογής των πολιτικών δεν ήταν η ακεραιότητα και η συνεισφορά στο κοινό καλό και την πρόοδο της χώρας αλλά η εξυπηρέτηση των ατομικών μικροσυμφερόντων βραχυπρόθεσμα.

Δεύτερο αίτιο, σε αλληλεπίδραση με το πρώτο, ήταν η έλλειψη της φρόνησης με την έννοια του Αριστοτέλη.

Φρόνηση σημαίνει τεχνοκρατικός ορθολογισμός, με την έννοια να εφαρμόζει κανείς την τέχνη και την επιστήμη ούτως ώστε να επιτυγχάνει τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα με τους μικρότερους δυνατούς πόρους ή θυσίες, ταυτόχρονα με τον ηθικό ορθολογισμό, δηλαδή, με ηθικές αξίες και πολιτικό καλό και κατανέμονται δίκαια μεταξύ των πολιτών με διαφορετικά συμφέροντα. Το πολιτικό σύστημα της χώρας ούτε τεχνοκρατικό, ούτε ηθικό, ούτε πολιτικό ορθολογισμό επέδειξε, αφού παρά τους τόσους πόρους είμαστε ουραγοί σε όλα, η διαφθορά κυριάρχησε και μια μερίδα του ελληνικού λαού ευνοήθηκε προκλητικά έναντι των πολλών.

Τρίτον, η σημερινή κατάσταση έχει ως αίτιο, επίσης σε αλληλεπίδραση με τα προηγούμενα, την έλλειψη αξιοκρατίας και ικανοτήτων σε όλους όσους διαχειρίστηκαν τα κοινά, είτε σε κυβερνητικές θέσεις, είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, είτε σε θέσεις δημόσιων οργανισμών. Κρίσιμες θέσεις στελεχώθηκαν με ανθρώπους ημιμαθείς, ανεπάγγελτους ή με αποτυχημένες ή μέτριες καριέρες. Σε ανθρώπους που είχαν κομματικές ή άλλες διασυνδέσεις και προωθούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα ή σε άλλους που αναδείχθηκαν λόγω οικογενειοκρατίας και πολιτικού μάρκετινγκ, χωρίς να διαθέτουν επαγγελματικές και κυρίως διοικητικές και ηγετικές ικανότητες, χαρακτήρα και αξίες. Σε ανθρώπους που βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα και μέσο εξουσίας, διασημότητας, πλουτισμού και life style.

Ετσι, φθάσαμε στην ουσιαστική οικονομική και πολιτική χρεοκοπία. Ετσι τα χάσαμε όλα. Χάσαμε την εθνική κυριαρχία και τη δημοκρατία, αφού τους νόμους και τις αποφάσεις τις διαμορφώνουν οι τεχνοκράτες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Χάσαμε την ελπίδα να βγούμε από το τούνελ, την εθνική μας αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια, την εμπιστοσύνη, τη σιγουριά, τη γαλήνη στη χώρα. Δυστυχώς, ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα. Κινδυνεύουμε και την εθνική μας ταυτότητα να χάσουμε, ακόμη και τα παιδιά μας, αφού για πολλά χρόνια θα αναγκάζονται να μεταναστεύουν για να δουλέψουν. Το κατεστημένο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αναγεννηθεί, αφού η νοοτροπία χρόνων, τα συμφέροντα και ο τρόπος σκέψης το κρατούν δεμένο στις ίδιες λογικές, πολιτικές και συμπεριφορές.

Μόνη ελπίδα για τη χώρα είναι η αναγέννησή του, με την επάνοδο στην πολιτική πολιτών που τόσα χρόνια ήταν στο περιθώριο, που πρεσβεύουν έναν διαφορετικό πολιτισμό, διαθέτουν τη βούληση και τις γνώσεις και τις ικανότητες να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τον ολικό επαναπροσδιορισμό της χώρας, υλοποιώντας ριζικές αλλαγές στους εθνικούς στόχους και στρατηγικές, στις δομές, τα συστήματα και την εθνική κουλτούρα, εξασφαλίζοντας την αξιοκρατία, το αποτελεσματικό μάνατζμεντ και την ηγεσία παντού.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=172434

Πώς μπορούσε η κυβέρνηση να αποφύγει τη χρεοκοπία και το ΔΝΤ

Η κυβέρνηση είχε τις δυνατότητες και την ευκαιρία ν' αποφύγει την ουσιαστική πτώχευση της χώρας, ν' αποφύγει τον μηχανισμό Ε.Ε.-ΔΝΤ και να βυθίσει την οικονομία στην ύφεση.

Ενδεικτικά αναφέρω μερικές ιδέες που στηρίζονται στα θεμελιώδη της Διοίκησης και της Ηγεσίας σε περιόδους κρίσης. Πρώτον, έπρεπε να σχηματιστεί μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης από ακέραιους, έμπειρους, ικανούς επαγγελματίες, με κύρος, αξιοπιστία, διοικητικές και ηγετικές ικανότητες. Μια τέτοια κυβέρνηση, συμβολικά αλλά και ουσιαστικά, θα είχε πολύ περισσότερες δυνατότητες και δύναμη να κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και των ξένων, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει με ταχύτητα ένα συνεκτικό, ποσοτικοποιημένο και χρονικά ορισμένο, πρόγραμμα έκτακτων μέτρων, δημιουργώντας ακόμη και έκτακτες ή παράλληλες δομές όπως το 2004, έξω από τον ανίκανο, ακόμη και για περιόδους ηρεμίας, κρατικό μηχανισμό. Δεύτερον, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μπορούσε να αποφύγει τα τραγικά λάθη που έκανε με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της Διοίκησης και της Ηγεσίας των κρίσεων. Σύμφωνα με αυτές, δεν έπρεπε να δημιουργήσει στους πολίτες αλλά και στα στελέχη του Δημοσίου κλίμα εφησυχασμού, ισχυριζόμενη ότι τα λεφτά υπάρχουν, θα δοθούν αυξήσεις κ.λπ.

Ακόμη και στη συνέντευξη στο Ζάππειο, με την ευκαιρία των εκατό πρώτων ημερών, ο πρωθυπουργός επέμενε ότι «υπάρχουν τα λεφτά», ενώ γνώριζε ότι το «τσουνάμι» των αγορών έφτανε σύντομα.

Το σβήσιμο της πυρκαγιάς

Δεν έπρεπε να χάσει ούτε μία μέρα από την εκλογή της, να θέσει ως προτεραιότητα, να εστιάσει και να ρίξει όλες τις δυνάμεις στο σβήσιμο της πυρκαγιάς. Παίρνοντας, με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα, δύσκολες και αποτελεσματικές αποφάσεις, δηλαδή ένα πακέτο κατεπειγόντων μέτρων μέσα στις πρώτες δεκαπέντε ημέρες, την υλοποίηση των οποίων θα μπορούσαν να αναλάβουν ομάδες στελεχών τύπου «μουτζαχεντίν». Πρώτη άμεση απόφαση μπορούσε να είναι η αναδρομική φορολόγηση των μη δηλωθέντων εισοδημάτων, μέσω έκτακτης εισφοράς, βασισμένης σε αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης, τα οποία υπάρχουν σε τράπεζες δεδομένων των δημόσιων οργανισμών. Τέτοια κριτήρια, που προσδιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τη φοροδιαφυγή περίπου διακοσίων χιλιάδων οικογενειών που πλούτισαν τις τελευταίες δεκαετίες, παρανομώντας και φοροδιαφεύγοντας, είναι τα σπίτια, τα εξοχικά, τα σκάφη, τα δίδακτρα των παιδιών σε ιδιωτικά σχολεία, τα αυτοκίνητα, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ και του νερού, πιθανόν και άλλα.

Μέσω ενός συνδυασμού τέτοιων κριτηρίων, θα μπορούσε να επιβάλει μια ουσιαστική έκτακτη εισφορά για όσους δήλωναν πολύ χαμηλότερα εισοδήματα από ό,τι το εκτιμώμενο κόστος διαβίωσης. Ενα τέτοιο μέτρο θα έφερνε στα κρατικά ταμεία τουλάχιστον 15 δισ.

Δεύτερον, από τις πρώτες μέρες, έπρεπε να εφαρμόσει μέτρα άμεσου περιορισμού της σπατάλης στο Δημόσιο αλλά και πάγωμα των δαπανών για τους εξοπλισμούς.

Τρίτον, έχοντας δημιουργήσει την «αίσθηση κατεπείγοντος» στους πολίτες, αντί να ιδρύσει τον λογαριασμό της ντροπής για έρανο, μπορούσε να πάρει μια πρωτοβουλία, κινητοποιώντας συγκεκριμένους επαγγελματικούς και άλλους φορείς για μια εθνική καμπάνια στήριξης των ελληνικών προϊόντων. Αν είχαμε μια υποκατάσταση των εισαγωγών τουλάχιστον 6 δισ., θα εξασφαλίζαμε τουλάχιστον 150.000 θέσεις εργασίας και τα έσοδα από τη διαφορά του ΦΠΑ και του φόρου θα έφταναν περίπου τα 2 δισ., δηλαδή περισσότερα από ό,τι η μείωση των συντάξεων.

Τέταρτον, άμεσα έπρεπε ν' ανακοινωθούν η αύξηση των φορών σε πολυτελή είδη, ποτά, τσιγάρα και βενζίνη (όχι πετρέλαιο) και το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων που είχαν εισόδημα πάνω από τον μέσο όρο.

Πέμπτον, έπρεπε να τεθεί από τις πρώτες ημέρες σε εφαρμογή η ρύθμιση των ημιυπαίθριων χώρων, ίσως και των αυθαίρετων και η φορολόγηση της εκκλησίας.

Εκτον, μπορούσε στους πρώτους δύο μήνες ν' ανακοινωθεί πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της τεράστιας δημόσιας περιουσίας. Σε αυτά τα μέτρα οι πιο ειδικοί από εμένα θα μπορούσαν να προσθέσουν και άλλα για την αντιμετώπιση της καταιγίδας.

Πέραν όμως των έκτακτων μέτρων στους πρώτους τρεις μήνες, έπρεπε να γίνουν σαφείς, μέσω νομοσχεδίων, νόμων και αποφάσεων, μόνιμα μέτρα που θα αφορούσαν την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την υγιή επιχειρηματικότητα και τις ξένες επενδύσεις, τον περιορισμό της σπατάλης του δημοσίου χρήματος, καθώς και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο έπρεπε να είχε ψηφιστεί αμέσως και να μην είναι τόσο άτολμο όσον αφορά τα τεκμήρια διαβίωσης.

Επίσης, το υπουργείο Ανάπτυξης, αντί να σπαταλάει τον χρόνο του με το νομοσχέδιο για τους κακοπληρωτές, έπρεπε να θέσει ως προτεραιότητα το ΕΣΠΑ και την ενίσχυση της ανάπτυξης. Εχοντας κάνει όλα τα παραπάνω και αρκετά άλλα με την ταχύτητα που απαιτούσε η κρίση και η ετοιμότητα των κερδοσκόπων, θα μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές νωρίτερα, όταν τα επιτόκια ήταν ακόμη χαμηλά. Επίσης, θα μπορούσε να δανειστεί από τους πολίτες ένα σημαντικό ποσό με εθνικό ομόλογο.

Γρήγορα, δίκαια, αποτελεσματικά

Με αποφασιστικότητα, ταχύτητα, δίκαια και αποτελεσματικά μέτρα θα δημιουργούσε ένα σημαντικό ανάχωμα που θα έδιωχνε τα «νερά» της κρίσης στα «γειτονικά οικόπεδα» (δηλαδή Πορτογαλία, Ισπανία κ.λπ.) και θα πίεζε για πιο άμεση δράση την Ε.Ε. Αντί όλων αυτών, χάθηκε ο χρόνος, που είναι το πολυτιμότερο όπλο σε περιόδους κρίσης ή «πολέμου», με τα ασήμαντα μέχρι που η κυβέρνηση να χάσει την αξιοπιστία και την ανεξαρτησία της και η χώρα την εμπιστοσύνη και την αξιοπρέπειά της, να προκληθεί το τσουνάμι, να επιβληθούν τα μέτρα από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, να μπει η οικονομία στην ύφεση και να οδηγηθούμε στο άμεσο μέλλον σε αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της εθνικής μιζέριας, και παρ' όλα αυτά, στην «ελεγχόμενη», όπως λέγεται, πτώχευση αφού το χρέος του 2020 θα βρίσκεται σε υψηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ, απ' ό,τι σήμερα.

Παρ' ότι είναι αργά, τίποτα δεν εμποδίζει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει, ακόμη και τώρα, στη λήψη τέτοιων μέτρων, εστιάζοντας σε όσους για δεκαετίες συγκέντρωσαν τον πλούτο παρανομώντας και φοροδιαφεύγοντας, να σταματήσει να στέλνει τον λογαριασμό στους έντιμους, τους φτωχούς και να μετατρέπει την Ελλάδα σε μια τριτοκοσμική χώρα εντός ή εκτός ευρωζώνης. *

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=170501