Στίχοι από το υπό έκδοση ποίημα "Πατρίδα των καιρών" του Γ. Δουατζή

Με τους αιώνες να περνάνε βιαστικοί
ήρθε λοιπόν τούτη η μεγάλη ώρα

να μιλήσουμε σπάζοντας εκείνα
τα κελύφη της εσωστρέφειας
που αφάνισε συλλογικά αιτούμενα
κι έφερε δάκρυα στα μάτια
των παιδιών και των αθώων
κι ευδαιμονία πλαστική
σκιά βαριά
στα δίκια των ανθρώπων

κι από την έλλειψη θα γεννηθούν
τα μεγαλύτερα τραγούδια

Πως σε κατάντησαν πατρίδα οι δημοκόποι, πως..
με περιούσιο λαό χωρίς περιουσία
σε εξαπάτησαν με ψεύτικα φτιασίδια
σε κλείσανε στα τείχη τους
σε αλωνίζουν οι προστάτες
κι έγινες η περήφανη εσύ
τώρα ζητιάνα των βαρβάρων
που της στερήσανε το φως
για να εισπράξουμε έστω αργά
πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή
από την ανοχή μας