Όχι στην κυριαρχία της μετριότητας
γράφει ο Παναγιώτης Αλεβιζάκης
Η πολιτική παρακμή που διέρχεται ο τόπος μας δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Η μετριότητα έχει γίνει κανόνας. Ο τόπος φαντάζει να έμεινε ορφανός από ικανούς και φωτισμένους πολίτες που θα μπορούσαν να πάρουν την τύχη του στα χεριά τους. Όμως υπάρχει και η Ελλάδα της δημιουργίας, του πολιτισμού και των αξιών. Δεν είναι τυχαία η παρουσία συμπατριωτών μας στην οικονομική, επιστημονική, πολιτισμική ζωή της χώρας και στο εξωτερικό που δρουν και αποδεικνύουν ότι εκτός της Ελλάδας της μιζέριας, υπάρχει και η άλλη Ελλάδα της δημιουργίας και της προόδου. Αυτοί όμως δεν είναι στο προσκήνιο του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι του τόπου.
Έχουν αποχωρήσει οι ενεργοί πολίτες εδώ και καιρό από την ζωή του τόπου και αφήσαν χώρο σε κάθε μετριότητα, να τη «χειρίζεται» . Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι μέτριοι που διοικούν ότι καινούργιο και ανήσυχο ξεπροβάλει, το λιθοβολούν, προκειμένου να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους και την μετριότητα τους. Η κυριαρχία της μετριότητας έχει αναπτύξει και δίκτυο συνεργασίας μετριοτήτων από όλο το πολιτικό φάσμα προκειμένου , οποία φωνή τολμήσει να ορθώσει λόγο και ανάστημα , να απομονωθεί και να αφοριστεί εν τη γένεση της.
Μοιραία έφτασε ο τόπος να διοικείται από ξένα κέντρα αφού όλος ο πλούτος και οι ευκαιρίες σπαταλήθηκαν από τις μετριότητες . Και τώρα πορευόμαστε με την διοίκηση άλλων και τις επευφημίες όλων αυτών που οδήγησαν την χωρά στην καταστροφή.
Σημασία όμως στην ζωή έχει να ξανακάνεις την αρχή , για ένα μεγάλο ταξίδι , ένα μεγάλο όνειρο. Σημασία έχει σήμερα όσοι νιώθουν την ανάγκη να επηρεάσουν και να συνεισφέρουν στο γίγνεσθαι του τόπου, να ξαναξεκινήσουν για το όνειρο για να επηρεάσουν την πολιτική , οικονομική, πολιτισμική και κοινωνική ζωή του τόπου. Σημασία έχει να παρέμβουν όλοι οι άνθρωποι που επιθυμούν για να φύγουμε από το φαύλο κύκλο που μας έχουν οδηγήσει και που εμείς τους το επιτρέψαμε με την σιωπή και την ανοχή μας.
Αγαπητέ κ Αλεβιζάκη ασφαλώς και δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με την τοποθέτησή σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή λοιπόν την τοποθέτησή σας και θέλοντας να τονίσω τα θετικά στοιχεία της περιόδου μετά το 1945 έως σήμερα και τις προοπτικές που αυτή μας δίνει για την μελλοντική μας πορεία θα σας καλούσα να διαβάσετε μία αξιόλογη (κατά την άποψή μου πάντα) άποψη του καθηγητή του πανεπιστημίου YALE κ. Καλυβά όπως αυτή δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο της πολιτείας των γνώσεων: http://www.politeiagnoseon.gr/frontend/new.php?aid=56&cid=4
Ελπίζω και προσδοκώ με μεγάλη δόση χιούμορ ότι η απαισιοδοξία των ημερών είναι όπως η ψυχοσύνθεση του λαού μας: παρορμητική, υπέρμετρη και παροδική...
Δυστυχώς δε μπορώ να ανεβάσω το άρθρο όπως το βρήκα εκεί αλλά πιστεύω ότι ίσως εσείς μπορείτε να το κάνετε αν πιστεύετε ότι αξίζει τον κόπο.
Παναγιώτης Οικονόμου
Πολιτικὸ πρόβλημα σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν φωνὲς ποὺ πείθουν, φωνὲς ποὺ οἱ πολίτες τὶς ἀκοῦν καὶ θεωροῦν ὅτι οἱ φωνὲς αὐτὲς ἀπηχοῦν τὶς ἀπόψεις τῶν πολιτῶν. Μὲ τὴν ἐπίδοση μέχρι σήμερα τῶν Ἑλλήνων στὸν χῶρο αὐτό, πῶς νὰ ὑπάρξει ἐμπιστοσύνη; Μοιραίως ὁ ρόλος περνᾶ στοὺς ξένους.
ΑπάντησηΔιαγραφή