Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη

Θα ήθελα πολυ τα σχόλια όσων μου κάναν την τιμή και διάβασαν το βιβλίο μου "Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη"
Αναρτήθηκε από στις

36 σχόλια:

  1. Maria Chalkia16 Ιουνίου 2008 στις 12:55 π.μ.

    Eίναι περιπου δύο ώρες από την στιγμή που τελείωσα το διάβασμα του υπέροχου βιβλίου σας.

    Τα όσα διάβασα με έκαναν να ψάξω πληροφορίες για σας και για καλή μου τύχη βρέθηκα στο blog σας.

    Αν και από μικρή το ονειρό μου ήταν να πετύχω στην Ασοεε τελικά δεν τα κατάφερα με το άγχος των πανελληνίων του 1999 και κατέληξα ναι μεν στην Διοίκηση επιχειρήσεων αλλά στο ΤΕΙ της Αθήνας όπου τελείωσα με πολύ καλό βαθμό.

    Από τότε αισθάνομαι συνέχώς σαν το αετόπουλο μέσα στο κοτέτσι όπως πολύ χαρακτηριστικά περιγράφετε στο βιβλίο σας. Το βλέμμα μου θα ήταν ίδιο με της Αννας -της ηρωίδας σας- όταν ήρθε να σας συναντήσει πρώτη φορά και άς έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμουν σε αυτήν την ηλικία.

    Το βιβλίο το βρήκα υπέροχο, άμεσο, καλογραμμένο, με προσεγμένο λεξιλόγιο που σε εισάγει με ευκολία σε δύσκολα νοήματα. Θα χαιρόμουν αν διάβαζα και επόμενο βιβλίο σας.

    Θα το θεωρούσα μεγάλη μου τιμή αν γινόταν να υπήρχε κάποια επικοινωνία μεταξύ μας έστω και ηλεκτρονική ώστε να έπαιρνα κάποια πολιτιμη συμβουλή από έσας. Ξέρω ότι δεν γίνονται και πολλά θαύματα στην εποχή μας....

    Απλώς για να έχω την ελπίδα ότι μπορεί και να επικοινωνήσετε μαζί μου για μια συμβουλή σας γράφω εδώ το μείλ μου. maria_chalkia@yahoo.gr

    Να είστε καλά και να συνεχίσετε να μας διδάσκετε με αυτό τον θαυμάσιο τρόπο που το κάνετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Anonymous30 Ιουνίου 2008 στις 11:49 μ.μ.

    Εξαιρετικό βιβλίο! Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Anonymous10 Αυγούστου 2008 στις 7:05 μ.μ.

    Το βιβλίο σας με καθήλωσε. Το διάβασα μέσα σε λίγες ώρες και το βρήκα εξαιρετικό!
    Συγχαρητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. stella12 Αυγούστου 2008 στις 7:58 π.μ.

    Όταν πήγα στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο, η καλή υπάλληλος που συνήθως με εξυπηρετεί (σπάνιο πράγμα να βρεις "καλό" και αξιόπιστο για τις προτάσεις του, υπάλληλο στην πόλη που ζω), μου πρότεινε μεταξύ άλλων το βιβλίο σας κάνοντας δύο σχόλια.
    1. πολύ καλό βιβλίο, αλλά,
    2. ίσως λίγο "δύσκολο".
    Το οπισθόφυλλο ωστόσο, σε συνδιασμό με το βιογραφικό σας, με κέρδισαν και είπα να δοκιμάσω.
    Πάει καιρός από την τελευταία φορά που "ξεκοκκάλισα" ένα βιβλίο μέσα σε λίγες ημέρες.
    Για μένα, που έχω σπουδάσει θετικές επιστήμες, μέτρησε το γεγονός οτι κράτησε μια πολύ καλή ισορροπία ανάμεσα στην έννοια του μυθιστορήματος και στις έννοιες τις επιστήμης σας, τις οποίες με τόσο απλό και κατανοητό τρόπο, μας μεταφέρατε, σχεδόν μας διδάξατε θα έλεγα.
    Διατηρώντας κάπου στο πίσω μέρους του μυαλού μου πως δυστυχώς δεν μπορούμε όλες να έχουμε την πορεία της Άννας, προσαρμόζω τις συμβουλές σας στη δική μου πραγματικότητα, με απόλυτη βεβαιότητα, πως αν τις χρησιμοποιήσω σωστά, μόνο κερδισμένη μπορώ να βγω.
    Σας ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Panos18 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:42 μ.μ.

    Αγαπητέ κ. Καθηγητά. Η αλήθεια είναι ότι άργησα λίγο να τελειώσω το βιβλίο σας και μάλιστα το διάβασα και σε δόσεις. Για την ακρίβεια 2 μια και όταν το είχα πρωταρχίσει το βρήκε ο πατέρας μου. Και καλά το βρήκε, ακόμα καλύτερα που το διάβασε (διαβάζει τα πάντα που βρίσκει) το ότι όμως μας έκανε και κύρηγμα για τα γραφόμενα του βιβλίου...Και πολύ σωστό αυτό που λέει ο Νίκος κ σας τα λέω εγώ αυτά από μικρά αλλά εσείς άλλα κάνετε, είδες ο Δημήτρης και άλλα τέτοια. Το πιο φοβερό όμως είναι που θέλει να στριμώξει κ τη μητέρα μου να το διαβάσει (δύσκολο. Πολύ δύσκολο) Μπαμπάς 72 ετών με ανησυχίες υπερέφηβου! Μάλιστα προέτρεψε κ μια φίλη μου που μόλις είχε περάσει μια δύσκολη κατάσταση να το διαβάσει - αυτή είχε να διαβάσει χρόνια βέβαια. Να σου κ αυτή στη μέση κ πουθενά το βιβλίο - ευτυχώς το ρούφηξε και το έφερε γρήγορα πίσω ώστε να συνεχίσω επιτέλους. Το καλό από αυτή την ιστορία λοιπόν είναι ότι καταφέρατε με ένα βιβλίο να έχετε 3 έως τώρα αναγνώστες και ένας νέος άνθρωπος ξεκίνησε το διάβασμα αφού το βιβλίο σας όπως είπε την συνεπήρε. Όσο για μένα απορώ για την έλλειψη διορατικότητας (μέντιουμ) κ υπομονής που με διακατέχει- πείτε μου ποιός ο λόγος να κάνω το ΜΒΑ που άντε κ πες ότι μπήκες (γιατί ως γνωστόν μερικοί - μερικοί σου κάνουν τη ζωή δύσκολη για να μπεις) άντε να βγεις ικανοποιητικά γιατί ως γνωστόν έχουμε κ υψηλές προσδοκίες από τον εαυτούλη μας - αφού μπορείς να διαβάσεις το όλα σου τα 'μαθα κ να τα έχεις??
    Πραγματικά χαίρομαι που το διάβασα σε μια όντως δύσκολη περίοδο για μένα κ πήρα μαθήματα που λίγα βιβλία μπορούν να δώσουν. Αν κ ο καταιγισμός των εννοιών κ νοημάτων ήταν αδιάκοπος, η γλώσσα λιτή και κοφτερή νομίζω ότι μπορώ να το έχω στη βιβλιοθήκη μου ως παρακαταθήκη για το μικρό μου υιό. Περιμένω κ ελπίζω για την επόμενη συγγραφική σας δουλειά (βάλτε κ λίγο περιπέτεια μέσα μήπως και το δούμε και στο σινεμά :-)) καθώς και για την κίνηση που για μένα ήταν, είναι κ θα είναι το όραμα μου Μια νέα πολιτική κίνηση που να επηρεάζει, καινοτομεί κ διαμορφώνει, όπως περιγράφετε στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Ελπίζω το τελευταίο να μην αποτελεί φαντασία σας αλλά κ αν έτσι είναι νομίζω ότι μπορεί να ξεκινήσει να γίνεται πραγματικότητα. Σας αφήνω να χαρείτε την επιτυχία σας μέχρι να σας ξαναενοχλήσω
    Καλή συνέχεια σε ότι κ αν κάνετε καθώς το καλό με σας είναι ότι πάντα κάτι κάνετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γ. Δ. Παπανικολάου28 Σεπτεμβρίου 2008 στις 3:46 μ.μ.

    Κύριε καθηγητά,
    Καθώς διάβασα το βιβλίο σας σε περίοδο αλλαγών στη ζωή μου, αυτό επέδρασε (και επιδρά) καταλυτικά στη διαδικασία και, κατά κάποιο τρόπο, συγκέντρωσε και κατεύθυνε σκόρπιες σκέψεις, αντιλήψεις και ελπίδες.
    Η παρακίνηση, τα ερεθίσματα και η διδαχή μέσω μηνυμάτων όπως "αν ονειρευτείς θα κάνεις κάτι κι αν κάνεις κάτι, θα ονειρευτείς ξανά" ή "τους αγώνες κερδίζουν οι ομάδες και όχι τα αθροίσματα ατόμων" ή "ο ηγέτης περνά όραμα, αξίες και ιδανικά. Πιστεύει στους ανθρώπους και τους οδηγεί σε ένα καλύτερο αύριο" κ.λπ., κυριαρχούν στο βιβλίο. Το σημαντικό είναι ότι αυτά αναφέρονται όχι μόνο στα όνειρα για ατομική ανάπτυξη, αλλά και στην ανάγκη για μια κοινωνία πολιτών με αξίες. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι η βάση, η μαγιά για πραγματικές αλλαγές υπάρχει. Για να δοθεί αυτή η δυνατότητα στις δυνάμεις που βρίσκονται σε ύπνωση τόσο μέσα μας όσο και ως κοινωνικές μονάδες, χρειάζονται εναύσματα, όπως το βιβλίο, στο βαθμό μάλιστα που γίνεται best-seller.
    Στην καινούργια μου λοιπόν διαδρομή για την Ιθάκη, έστριψα το τιμόνι προς το "νησί" που ονομάζεται "Executive MBA" της ΑΣΟΕΕ και σε λίγες ημέρες αρχίζω τα μαθήματα. Μάλιστα πιστός στο "ούτως ώστε να..." δεν επέλεξα το αντίστοιχο πρόγραμμα άλλου Πανεπιστημίου, όπου είχα επίσης επιλεγεί να φοιτήσω. Παρά το ό,τι έχει πιο "άνετο" πρόγραμμα μαθημάτων (Παρασκευή απόγευμα – Σάββατο πρωί), κάθε δεύτερη εβδομάδα αντί δύο ημέρες, εκτός Σαββατοκύριακου, κάθε εβδομάδα και παρά την απώλεια ενός σημαντικού ποσού που είχα καταβάλει επειδή τα αποτελέσματα της διαδικασία επιλογής είχαν βγει πολύ πριν αυτά της ΑΣΟΕΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Anonymous6 Οκτωβρίου 2008 στις 3:15 μ.μ.

    Αξιότιμε κε Μπουραντά,

    Έχω διαβάσει το εξαιρετικό βιβλίο σας από την πρώτη στιγμή που τοποθετήθηκε στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Έχω διαβάσει και ότι άλλο γράφετε εσείς ή γράφουν για σας τα τελευταία 2 χρόνια.

    Τα σχόλια για το περιεχόμενο και την πρωτοτυπία φαντάζουν ισχνά μετά από τόσες δημοσιεύσεις στον καθημερινό τύπο, τις χιλιάδες αντίτυπα που έχουν αγορασθεί και τη συνεχή και σταθερή πρωτιά του στις λίστες με τα ευπώλητα.

    Προσωπικά αν και "πολύ μικρή" απέναντί σας θα ήθελα να σας συγχαρώ διότι αφουγκραστήκατε την ανάγκη όλων αυτών των ανθρώπων και τους προσφέρατε συμπυκνωμένα αυτό που έλειπε από την καρδιά και την ψυχή τους. Ο κόσμος σας ακολουθεί για την δίκαιη και ανθρώπινη συμπεριφορά που τόσο σπανίζει στις ημέρες μας.Είναι ευτυχής συγκυρία η γνωριμία μας και η επίδραση που αυτή έχει στην εξέλιξη της καριέρας μου.
    Σας ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Georges NIKAKIS17 Οκτωβρίου 2008 στις 10:01 μ.μ.

    Kyrie Bouranda,

    Je vous écris de Paris... L'été dernier, j'ai acheté en Grèce quelques livres de littérature grecque pour "passer l'hiver" en France... Complétement par hasard, j'ai eu entre mes mains le "Ola sou ta'matha, mà kséhassa mià léksi"...

    Tout au long de la lecture, je me disais qu'il y a quelque chose en vous que je connais, mais il m'était impossible de savoir de quoi s'agissait-il...

    Page après page, je me suis aspiré par vos phrases, vos mots, l'ombre de vos sens... Quelque chose de pathétique, de mélancolique, de "déjà vu"...

    Quand je suis arrivé à la page 159, je me suis dit "ça y est, je me retrouve...". Aix-En-Provence. 1978. J'y étais. Etudiant en Psychologie clinique. Quand ai-je rencontré Dimitri Bourandas ?... Peut-être à la cité U, peut-être Place Mirabeau... Qui sait?... Acheter par hasard un livre en Grèce et se trouver face à son histoire... Courbes. Circonstances. Croisements. Passages. Rencontres. Visages qui se croisent le temps d'un café crème...

    30 ans après, 2008, je me trouve à Paris, Directeur du Département Marketing et Management Commercial au sein d'un grand organisme de FORMATION : Développement Personnel et leadership pour des Dirigeants d'entreprises.

    Combien de temps êtez-vous resté à Aix En Provence ?

    Au plaisir de vous lire.

    Cordialement.

    Georges NIKAKIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελληνική Ελέυθερη Σκέψη.23 Οκτωβρίου 2008 στις 1:10 π.μ.

    Κύριε Μπουραντά,

    Καλησμπερα,

    Εκπληκτική η μαιευτική μεθοδός που χρησιμοποιειται.
    Προσωπικα θα εδινα τον τιτλο
    " Το τιμημα και το κερδος να κυνηγας την κορυφή στην Ελλάδα.".

    Η αναγνωση του βιβλιου σας με εκανε δυο φορες να δακρυσω.

    Ξαναζησα (αν και μικρος σε ηλικια) καποιες στιγμές μου, εντονα. Και ειδά καποιούς δικους μου ανθρώπους στη θεση των ηρώων σας.fp

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Anonymous28 Οκτωβρίου 2008 στις 7:38 μ.μ.

    Θεωρώ το βιβλίο σας πηγή έμπνευσης.
    Πέρα από τι πρέπει να ξερει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του , εξηγεί το γιατί αλλά και το πώς.
    Σας ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δημήτρης Σταύρου24 Νοεμβρίου 2008 στις 11:06 μ.μ.

    Εκτός από την αξία του βιβλίου λόγω της προσφοράς υπέροχων αρχών και αξιών για το "ταξίδι" του καθενός μας, τυχαίνει να έχω ζήσει και στην Grenoble και λιγότερο στο Montpellier και στο Paris.

    Οπότε, καταλαβαίνετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Anonymous18 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:45 μ.μ.

    θέλω να σας συγχαρώ για αυτό το τόσο διδακτικό και ενδιαφέρον βιβλίο. Αρκεί να πω ότι έχω αγοράσει 4 αντίτυπα για να τα δώσω ως δώρα σε ανθρώπους που θέλω να οδηγηθούν μέσα από αυτό το βιβλίο στην αυτογνωσία και τη συναισθηματική ωριμότητα. Όπως έχετε πει κ εσείς δεν υπάρχει κάποια μαγική λέξη. Για μένα όμως αυτό το βιβλίο ήρθε σε μια πολύ σημαντική στιγμή της ζωής μου, αλλά δυστυχώς καθυστερημένα. Θέλοντας να στείλω ένα μήμυμα θέλω να πω "Ολα τα μάθαμε μα ξεχάσαμε μια φράση....Follow your Heart"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βασίλης30 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:31 π.μ.

    Το βιβλίο σας μου προέκυψε σαν δώρο από μια φίλη το καλοκαίρι που μας πέρασε..στην αρχή δεν μου είπε κάτι ο τίτλος του..όμως ξεκινώντας το ...δεν μπορούσα να σταματήσω...είχα πολλά χρόνια να διαβάσω ένα βιβλίο σε 2 μέρες.. το διαβασα και δευτερη και τρίτη φορα..δεν μπορούσα να πιστέψω ότι σε ένα τέτοιο μυθιστόρημα υπάρχουν τόσα νοήματα για το ταξίδι της ζωής...
    Ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο σας... το να σας πω συγχαρητήρια είναι το λιγότερο που μπορώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Anonymous7 Ιανουαρίου 2009 στις 11:03 π.μ.

    Ήταν πράγματι ένα ευχάριστο βιβλίο. Προσωπικά βρήκα ενδιαφέρον όχι τόσο τη προσπάθεια παρακίνησης και ψυχολογικής ανάτασης του αναγνώστη και την αναφορά στις σύγχρονες προσεγγίσεις περί ηγεσίας και αυτο-ηγεσίας (υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια αντίστοιχη διεθνής βιβλιογραφία και με τη μορφή μυθιστορήματος), όσο την προσπάθεια εφαρμογής των εννοιών αυτών στην -δύσκολη- Ελληνική πραγματικότητα.
    Πιστεύω ότι το βιβλίο στοχεύει στο ευρύ κοινό που δεν έχει έρθει ξανά σε επαφή με τις ανωτέρω έννοιες, οπότε αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να είναι αρκετά "εύπεπτο". Παρόλα αυτά όμως νομίζω ότι σε πολλά σημεία θα μπορούσε να ήταν πιο ρεαλιστικό μόνο και μόνο για να προστατέψει τον ("άπειρο" σε τέτοιες έννοιες) αναγνώστη από την απογοήτευση που θα νιώσει όταν πιστέψει ότι είναι "αετόπουλο" και αρχίσει να "πηδάει" από όποια "ταράτσα" βρει πιστεύοντας ότι θα πετάξει.
    Δεν μου αρέσει που οι ήρωες του βιβλίου ποτέ δεν σπάνε τα μούτρα τους γιατί πάντα "προσπάθησαν πολύ να επιτύχουν". Αυτό δεν ισχύει πάντα. Δεν μου αρέσει που η Άννα μπορεί ανά πάσα στιγμή να σηκώσει το τηλέφωνο και να ρωτήσει το Νίκο για το κάθε πρόβλημα που έχει και εκείνος να της δώσει τη τέλεια λύση. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα αλλά γενικά φαίνεται σαν το βιβλίο να βάζει υψηλούς στόχους (όπως ακριβώς και οι ήρωες του) αλλά δυστυχώς δεν τους επιτυγχάνει γιατί είναι τόσο υψηλοί που θα χρειαζόταν να αφιερωθεί πολύ περισσότερος χρόνος (στη συγγραφή) για να τους επιτύχει. Για το λόγο αυτό αφήνει στην αναγνώστη μια αισιοδοξία που σύντομα αποδεικνύεται εφήμερη.
    Νομίζω ότι το βιβλίο θα μπορούσε να ήταν πιο αναλυτικό και πιο ρεαλιστικό στις ιστορίες που περιγράφει χωρίς να προστατεύει τους ήρωές του (θα μπορούσα να αναφέρω πολλές ιδέες πως θα μπορούσε να γίνει αυτό) κάτι που θα γλίτωνε το συγγραφέα από την ανακάλυψη υπαρξιακών προβλημάτων προκειμένου να ισορροπήσει τη παντοδύναμη εικόνα των ηρώων, τα οποία οδηγούν στη δημιουργία του υπέρτατου στόχου του να "σώσουν την Ελλάδα" -πιστεύω ένα άλμα στο κενό για το συγγραφέα, που αφήνει πρακτικά ημιτελές το βιβλίο.

    Ο συγγραφέας θα μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο με λιγότερες ιστορίες, πιο ρεαλιστικές και καλύτερα δουλεμένες, και να είναι πιο αυστηρός με τον αναγνώστη, ώστε να τον κάνει να σκεφτεί -και όχι να πιστέψει ότι υπάρχουν μαγικές συνταγές.

    X.M.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ✿ margarita30 Ιανουαρίου 2009 στις 11:03 μ.μ.

    ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ..ΑΜΕΣΩς ΤΟ ΕΨΑΞΑ ΚΙ ΕΔΩ (ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ)ΝΑ ΔΩ ΠΩΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ..ΧΑΡΗΚΑ ΜΕ ΟΣΑ ΔΙΑΒΑΣΑ!

    ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Anonymous9 Φεβρουαρίου 2009 στις 12:25 μ.μ.

    Κ. Μπουραντά. Δεν είμαι λόγιος για να μπορέσω να σας παραθέσω τις απόψεις μου για το βιβλίο σας με τρόπο που μόνο κάποιοι καθηγητές ίσως να καταλάβαιναν.Το βιβλίο έπεσε στα χέρια μου τυχαία (ομολογώ ότι δεν είμαι φανατικός στην ανάγνωση βιβλίων και δεν χαίρομαι για αυτή μου τη στάση ) ομολογώ επίσης ότι αυτό το βιβλίο ξεκίνησα να το διαβάζω από ¨ανάγκη¨.Έχουμε μία εργασία για ιδιωτική σχολή αθλητικής δημοσιογραφίας να διαβάσουμε ένα βιβλίο και να το αναλύσουμε.Μου προτάθηκε αυτό το βιβλίο από ένα γνωστό μου βιβλιοπώλη.Δεν μετάνιωσα ούτε μία στιγμή που επέλεξα αυτό το βιβλίο.Έχω μετανιώσει όμως ,αφού το διάβασα, που παράτησα τη σχολή του Φυσικού Αθηνών στα 23 μου χρόνια.Ο λόγος δεν είναι άλλος από αυτά που πραγματεύεσται στο μυθιστόρημα σας.Δεν έβλεπα που με οδηγούσαν αυτές οι γνώσεις των θετικών επιστημών ακαταλαβίστικες και στεγνές.Που οι καθηγητές τις έκαναν χειρότερες όταν τα 3 χρόνια που παρακολουθούσα τη σχολή δεν μου είχαν δώσει έστω και ένα κίνητρο να συνεχίσω να παρακολουθώ,αντιθέτως μπαίνοντας στο μάθημα και απλά γράφοντας άσχετους νόμους και ακαταλαβίστικες έννοιες στον πίνακα πίστευαν ότι "δίδασκαν".Μακάρι να σας είχα γνωρίσει κάπως ή τουλάχιστον να είχατε βγάλει αυτό το βιβλίο όταν ήμουν 18 χρονών και έπρεπε να κάνω την επιλογή μου για τις σπουδές μου.Συγχαρητήρια για το βιβλίο και για τις απόψεις σας.Μακάρι να προτείνετε και στα νέα παιδία αντί του μαθήματος της Επαγγελματικής Κατάρτισης που έχουν στα σχολεία τις τελευταίες συνήθως ώρες του μαθήματος και εγκρίνεται για "κοπάνα" από το πλήθος των μαθητών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΧΑΡΙΤΩΝ1 Μαρτίου 2009 στις 9:14 μ.μ.

    Βιβλίο υπεροχο, ότι πρέπει για την απαραίτητη τομή στον τρόπο αλλαγής σκέψης και νοοτροπίας. Πολύτιμο για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες που θέλουν να έχουν ανοικτή σκέψη, χωρίς τοίχους, με στόχους υψηλούς βασισμένους στα θέλω τους και με όραμα δικό τους και όχι των άλλων. Το αισθηματικό μέρος του βιβλίου πιστεύω οτι βοηθά στη γονιμοποίηση του βαθέως νοήματος στο νού και στην ψυχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. vivie9 Μαρτίου 2009 στις 10:56 π.μ.

    Καλημέρα σας,
    Διάβασα πρώτη φορά το βιβλίο σας, λίγους μήνες αφότου ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και ειλικρινά με εξέπληξε. Μέσα στις σελίδες του είδα τον εαυτό μου πως είναι και πως θα ήθελα να είναι. Χθες όμως, μετά από μία έντονη ψυχολογική πτώση που βίωσα, ξεκίνησα να διαβάζω πάλι το βιβλίο σας και ήδη από τις πρώτες του σελίδες να αισθάνομαι λίγο καλύτερα. Για μένα αυτό ήταν πολύ σημαντικό γιατί βρήκα έναν "φίλο" την στιγμή που τον είχα απόλυτη ανάγκη. Έναν σιωπηλό φίλο που όμως έλεγε τόσα πολλά..
    Αναμένω με ανυπομονησία το επόμενο σας βήμα.
    Σας ευχαριστώ
    Με εκτίμηση
    Βιβή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ7 Απριλίου 2009 στις 7:23 μ.μ.

    ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ .ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΔΟΣΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΕΤΣΙ.KANEΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΩ Ε.ΜAIL :mainalia @ ymail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Evelyn19 Απριλίου 2009 στις 6:17 μ.μ.

    Στο σταυροδρόμι της ζωής μου που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζωντας ακριβώς τις ίδιες φοβίες με την Άννα ένιωσα αυτό το βιβλίο να με γεμίζει αισιοδοξία και θάρρος.Είναι η πρώτη φορά που ταυτίζω τόσο πολύ το βιβλίο με μένα αντί εμένα με το βιβλίο.

    Όντας απόφοιτος οικονομικής σχολής διάβασα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με το μανατζμεντ και την ηγεσία και με βοήθησαν να σκεφτώ σε βάθος αρκετα πράγματα.

    Αν και λίγο ιδανικά αυτά που περιγράφετε μακάρι να αξιοποιούσαμε όλοι και να τα εφαρμόζαμε στην πραγματικότητα έστω κατα το ήμισυ. Θα ήταν ο κόσμος μας πολύ καλύτερος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Eirini2 Μαΐου 2009 στις 10:01 μ.μ.

    Πριν λίγα λεπτά τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου σας... Ίσως το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει ως τώρα... Εξαιρετικά νοήματα... Πόλλες καταστάσεις και πρόσωπα μου θύμησαν πράματα και ανθρώπους απ' τη δική μου ζωή... Συγχαρητήρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Eirini2 Μαΐου 2009 στις 10:09 μ.μ.

    Πριν λίγα λεπτά τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου σας... Ίσως το καλύτερο που έχω διαβάσει ως τώρα... Εξαιρετικά νοήματα... Πολλές καταστάσεις και πρόσωπα που θύμισαν πράγματα και ανθρώπους απ' τη ζωή μου... Συγχαρητήρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Anonymous6 Ιουνίου 2009 στις 5:29 μ.μ.

    Ευτυχώς, ήταν καιρός να σπείρει κάποιος καίρια αισιοδοξία.

    Π.Θρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Anonymous24 Ιουνίου 2009 στις 7:18 μ.μ.

    Αξιόλογο βιβλίο με παραμυθητικό-διδακτικό χαρακτήρα. Οι ιδέες, τα μότο, το ars vivendi που περνάει στους αναγνώστες είναι έξοχα. Ξέρετε, σε κάποια σημεία μου θύμισε τον εαυτό μου. Βέβαια, είμαι δικηγόρος, δεν ασχολούμαι με μανατζμεντ, αλλά όλη αυτή η πορεία ζωής, όπως αναλυτικά περιγράφεται στο βιβλίο,με τους αγώνες, τα δάκρυα, το ρίσκο, τους κινδύνους, το γύρισμα του τροχού (που δυστυχώς ποτέ δεν είναι ένας!!!) μου θύμισε πολλούς δικούς μου αγώνες και προσπάθειες. Ναι, αναντίρρητα έχετε δίκιο στα μηνύματα που περνάτε! Η μόνη μου επιφύλαξη είναι ότι ίσως μερικά από αυτά τα μηνύματα είναι υπερβολικά αισιόδοξα/υψιπετή για να είναι αληθινά και στο τέλος καταντάνε κουραστικά, η ίδια η ζωή μας διδάσκει ότι είναι για το λόγο αυτό ουτοπικά...Πρέπει να μάθουμε στη ζωή μας επίσης να περνάμε όμορφα, να ζούμε και να χαιρόμαστε τις απλές καθημερινές στιγμές. Ξέρετε πόσες φορές έχω πει (είμαι 29 χρόνων τώρα) βαρέθηκα να αγωνίζομαι και να προσπαθώ να φτάσω έναν στόχο, θέλω επιτέλους να ζήσω???...!!!!
    Επίσης, να σας εκφράσω και μια διαφωνία μου...? Σχετικά με την πρώτη εργασιακή εμπειρία της Άννας στο πολυκατάστημα, στην τρυφερή και άγουρη ηλικία των 20 ετών,με βάση τις δικές μου εμπειρίες(εργάζομαι τα τελευταία έξι χρόνια σε ελεύθερο επάγγελμα), αναλογιζόμενη την πρώτη μου εργασία και το πώς με αντιμετώπισαν και κάνοντας τις απαραίτητες συγκρίσεις, η περιγραφή σας είναι μη ρεαλιστική. Είναι δυνατόν ένα εικοσάχρονο κορίτσι να πάει για ένα εξάμηνο σε μια τέτοια δουλειά και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι με πείρα ετών να την αντιμετωπίζουν ως προϊσταμένη? με τί πείρα και τί εκτόπισμα? μη μου πείτε με την γνώση της σχολής γιατί ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι οι πανεπιστημιακές γνώσεις στερούνται πρακτικής εφαρμογής, το οποίο σημαίνει ότι όταν βγαίνουμε στην αγορά εργασίας τις επαναπροσδιορίζουμε και τις ξανακατακτάμε, να σας πω ακόμη ότι σε εμάς στη Νομική Αθηνών άλλα μας μάθαιναν και όταν βγήκα στην αγορά εργασίας, μου είπαν ότι τώρα αρχίζεις ουσιαστικά να μαθαίνεις και θα χρειαστείς τουλάχιστον μια τετραετία για να αυτονομηθείς..!Πώς είναι λοιπόν δυνατόν ένα εικοσάχρονο κορίτσι, όχι μόνο να ανταποκριθεί αμέσως στις απαιτήσεις της εργασίας ενός Προϊσταμένου αλλά και να κρατήσει τις απαιτούμενες ισορροπίες με τους υπόλοιπους εργαζομένους? και όλα αυτά τη στιγμή που οι μόνες εμπειρίες της είναι το σχολείο (βλ. η λογική του καλού μαθητή) και οι βόλτες με φίλες...και μάλιστα τη στιγμή που θα επιστρέψει στις σπουδές της χωρίς να έχει μακροπρόθεσμους στόχους για την εν λόγω δουλειά...χωρίς να έχει την ωριμότητα και τη γνώση, με το σύνδρομο του "έλληνα μαθητή που παπαγαλίζει για να πάρει βαθμούς και να ξεφύγει", χωρίς να ξέρει πώς να κρατάει ισορροπίες με ανθρώπους που για πρώτη φορά στη ζωή της δεν επέλεξε για να συνυπάρξει...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ceamor24 Ιουλίου 2009 στις 11:19 π.μ.

    Αγαπητέ κύριε Μπουραντά
    (αν και για εμένα η προσφώνηση του "δάσκαλου" θα ταίριαζε περισσότερο)

    Δεν έχω τελειώσει ακόμα το βιβλίο σας αλλά είμαι τόσο ενθουσιασμένη που δεν άντεξα και έτρεξα να σας αναζητήσω στο διαδύκτιο.
    Καταρχήν να πω, ότι, εξαιτίας της επιστημονικής σας εξειδίκευσης, με εξέπληξε θετικά η βαθιά γνώση σας της ανθρώπινης φύσης [βέβαια αυτό μπορεί να οφείλεται στη δική μου ελλειπή γνώση του αντικειμένου της Διοίκησης Επιχειρήσεων].
    Όσο διάβαζα το βιβλίο σας αναρωτιόμουν αν το γράψατε για μένα!!! Τόσο πολύ ταυτίστηκα με τους χαρακτήρες που σκιαγραφείτε, τα διλήμματα και τα συναισθήματά τους. Αλλά πολύ περισσότερο ανακουφιστικό ήταν το γεγονός ότι δεν ήμουν πλέον μόνη. Για πολλά χρόνια το αετόπουλο ένιωθε ως φρικιό μέσα στο κοτέτσι κι όχι αετόπουλο. Είχε τόσα όνειρα αλλά τα έπνιγε στο βωμό του "ρεαλισμού" και της "ωριμότητας" που οι άλλοι το νουθετούσαν να επιδείξει στη ζωή του. Ζούσα μονίμως με το φόβο ότι έχω πάρει λάθος δρόμο να θέλω να πατήσω "ψηλότερες κορφές". Ότι καταστρέφω τη ζωή μου... και άλλα τέτοια αισιόδοξα.
    Σας ευχαριστώ θέρμα και εσάς και όσους σας ενθάρρυναν να γράψετε αυτό το βιβλίο. Μου ξαναπροσφέρατε το δικαίωμα στο όνειρο και μου δώσατε ένα πρακτικό οδηγό υλοποίησής του.
    Θέλω τόσα πολλά να σας γράψω αλλά νιώθω ότι κάποιες φορές τα λόγια είναι λίγα.
    Μακάρι τα ελληνικά πανεπιστήμια να είχαν περισσότερους ανθρώπους σαν κι εσάς :S
    Ελπίζω να συνεχίζετε να γράφετε
    Με εκτίμηση
    Σύσση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ceamor24 Ιουλίου 2009 στις 11:29 π.μ.

    Αγαπητέ κύριε Μπουραντά (ή πιο σωστά ΔΑΣΚΑΛΕ)
    Αυτή είναι η δεύτερη προσπάθεια αποστολής σχολίου, με την πρώτη να έχει χαθεί κάπου στο λαβύρινθο του διαδυκτίου.
    Για το λόγο αυτό θα είναι πιο σύντομο, δυστυχώς, λιγότερο συναισθηματικό από το πρώτο αλλά που θα περιέχει τη βασική του ιδέα: σας ευχαριστώ θερμά κι εσάς κι όσους σας ενθάρρυναν να γράψετε αυτό το βιβλίο γιατί μου παραχωρήσατε ξανά το δικαίωμα στο όνειρο και μου δώσατε ένα πολύ πρακτικό εργαλείο υλοποίησής του.
    Μακάρι τα Ελληνικά Πανεπιστήμια να ήταν "εξοπλισμένα" με περισσότερους ανθρώπους σαν κι εσάς.
    Με εκτίμηση
    Σύσση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ξανθή4 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:34 π.μ.

    Μόλις πριν λίγες μέρες διάβασα το βιβλίο σας εν μέσω διακοπών.
    Οι σκέψεις μου και τα συναισθήματα δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λόγια.
    Συγκινήθηκα μέχρι που δάκρυσα, μου ήρθαν μνήμες από τη ζωή μου, αναπώλησα έκανα σκέψεις για το μέλλον, αν και είμαι στο τέλος της επαγγελματικής μου καριέρας,είδα τη ζωή με άλλο μάτι.
    Όμως μελαγχόλησα για τα χάλια της εκπαίδευσης, αν και τα γνωρίζω καλά, μιας και τα δυο μου παιδιά έχουν περάσει από όλες τις βαθμίδες της,γαι τα χάλια της κοινωνίας που αδυνατεί να ξυπνήσει!!
    Σήμερα αναρωτιέμαι τώρα που έρχονται εκλογές μήπως τέλος πάντων πρέπει να ξυπνήσουμε επιτέλους!!
    Τη μελέτη του βιβλίου σας θα συνεχίσουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και θα φροντίσω να το διαβάσουν κι άλλοι πολλοί μιας κι είμαι σίγουρη ότι ότι έχει να δώσει πάρα πολλά.
    Σας ευχαριστώ κ. Μπουραντά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ6 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:01 μ.μ.

    Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο βιβλίο σας. Είναι ενα βιβλίο που πρεπει να διεβασουν οι νεοι μας για να τους βοηθήσει να θέσουν σωστούς στόχους και να πετήχουν στη σημερινή κοινονία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ανατολή7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 3:10 μ.μ.

    Διαβάζοντας το βιβλίο σας έμαθα πολλά αλλα παράλληλα μου υπενθυμήσατε το νοήμα μιας ενδιαφέρουσας και γεμάτης ζωής,πράγμα που ισως ξεχνάς όταν είσαι νέος.Συγχαριτήρια!!!Μακάρι να εμπλουτίσεται την ελληνική λογοτεχνία με ακόμη περισσότερα έργα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Vicky10 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:24 μ.μ.

    Δεν έχετε ορατό το email που χρησιμοποιείτε, οπότε αφήνω το σχόλιο εδώ. Δε θα ήθελα να δημοσιοποιηθεί, απλά να το γνωστοποιήσω σε εσάς.

    http://aplalogiaskepsewn.blogspot.com/2009/09/blog-post.html

    Αν μπορέσω και θελήσω, θα επανέλθω για τις απόψεις που ευγενικά ζητάτε, μόλις ολοκληρώσω την ανάγνωση.

    Να είστε καλά,
    Βίκυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. thoughtsofashy28 Οκτωβρίου 2009 στις 7:29 μ.μ.

    http://thoughtsofashy.wordpress.com/2009/10/27/post2120/

    Καλησπέρα,
    Άποψη για το βιβλίο. Συγχαρητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Anonymous26 Απριλίου 2010 στις 1:00 π.μ.

    Ομολογώ οτι στην αρχη οταν μου προτιναν αυτο το βιβλιο δεν ημουν σιγουρη αν θα με ενδιεφερε να το διαβασω...Ειλικρινα ομως εντυπωσιαστικα απο την εισαγωγη του βιβλιου κ αυτη ηταν αρκετη ωστε να με κρατησει καθηλομενη ως το τελος του.Εξαλλου η καλη αρχη ειναι κ το "ημισι του παντος".Εντυπωσιαστηκα απ το γεγονος οτι με εβαλε σε μια διαδικασια να σκεφτω σοβαρα κ γω με τι θα μου ταιριαζε να ασχοληθω...ενα ζητημα που με απασχολουσε καιρο,αφου μπαινοντας στο λυκειο ολοι λιγο πολυ αρχιζουμε κ σκεφτομαστε "μετα το λυκειο τι κανω?ή τι θα με παθιαζε κ θα μου ταιριαζε να κανω?"συχνες ερωτησεις κ πολλες φορες αναπαντητες.Μπορω ακομα να πω οτι ναι μεν ξακαθαρισα καποια πραγματα που με απασχολουσαν μεσα μου,αλλα η σκεψη οτι παλι μπορει να αλλαξω επαγγελματικους στοχους απο αυτουσ που κατασταλαξα συνεχιζει να με καταβαλει.Εν πασει περιπτωσει το βιβλιο σας κ.Μπουραντα ηταν εξαιρετικο κ σας αξιζει ενα μεγαλο μπραβο!!! Καλη συνεχεια με ο,τι κ αν κανετε.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Maria27 Αυγούστου 2010 στις 4:12 μ.μ.

    Ένα διαφορετικό απ'τα συνηθισμένα λογοτεχνικά βιβλία, που έπεσε στα χέρια μου τυχαία όταν ένας φίλος μου το δάνεισε για να το διαβάσω. Αρκεί να πω ότι μετά που το τελείωσα, πήγα αμέσως να το αγοράσω για να το έχω δικό μου, να το φυλάω σαν... πυξίδα ζωής. Το βρίσκω ενθαρρυντικό και βοηθητικό για να μην πέφτουμε σε αδράνεια, να αναζητούμε το καλύτερο για τον εαυτό μας...

    Μακάρι να το είχα διαβάσει σε μικρότερη ηλικία, τότε που σαν μαθητές χρειαζόμασταν ενθάρρυνση απο κάποιον για να ανακαλύψουμε τι πραγματικά θέλουμε να πετύχουμε σε αυτή τη ζωή.

    Μιλάω συνέχεια για αυτό το βιβλίο στους φίλους και φίλες μου και τους προτρέπω να το διαβάσουν.

    Είναι πραγματικά αξιέπαινο για εσάς κ. Μπουραντά το πως καταφέρατε να συνδιάσετε ένα διδακτικό βιβλίο επαγγελματικού προσανατολισμού με μια ρομαντική ιστορία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές.
    Ίσως να είναι η πρώτη φορά που, μέσα από ένα μυθιστόρημα, ακαδημαϊκοί ορισμοί περι ηγεσίας και management συναντούν ενδιαφέρον με ένα διαφορετικό τρόπο μετάδοσης προς τον αναγνώστη. Στα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα δεν θυμάμαι ποτέ να μου έχουν μεταφέρει και διδάξει αυτά, που ένα βιβλίο και μόνο έχει καταφέρει. Το δικό σας.

    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. lydia damaskou22 Οκτωβρίου 2010 στις 9:21 μ.μ.

    Διάβασα πριν δύο χρόνο το βιβλίο σας και με άφησε έκπληκτη. Εκεί που πίστευα πως η διοίκηση επιχειρήσεων είναι μια πολύ "ψυχρή" επιστήμη με κάνατε να δω την ανθρωποκεντρική μεριά της.Ο λόγος σας είναι απίστευτα γλαφυρός και ζωντανός. Το βιβλίο σας ήταν μάλιστα η αφορμή για να αγαπήσω αυτή την επιστήμη και να θελήσω να εντρυφήσω σ' αυτήν.Σήμερα βρίσκομαι στο δεύτερο έτος των σπουδών μου στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και νιώθω πως αυτή η επιστήμη μου ταιριάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. eva24 Νοεμβρίου 2010 στις 2:46 μ.μ.

    Διάβασα το βιβλίο σας το καλοκαίρι του 2009, εποχή που είχε ήδη βραβευτεί με το Βραβείο Αναγνωστών. Το επέλεξα ως βιβλίο για την παραλία, χωρίς να ψάξω ιδιαίτερα για το περιεχόμενο, παρασυρμένη από τον τίτλο, τις εξαιρετικές κριτικές και το κείμενο του οπισθόφυλλου. Λοιπόν, τότε, το καλοκαίρι του 2009, το βιβλίο σας δεν μου άρεσε.

    Το βρήκα κουραστικό, καθώς η ιστορία της ολοκλήρωσης και της κατάκτησης της κορυφής (επαγγελματικής μόνο) επαναλαμβάνεται γύρω στις τρεις φορές: καθηγητής – φοιτήτρια – ανύπαρκτος φίλος, απογυμνωμένη από κάθε συναίσθημα, με προσήλωση στο στόχο και με μόνο οδηγό τις ηθικές αξίες. Επιτρέψτε μου να σχολιάσω εδώ, ότι η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο, είναι και γκρι. Και το χρώμα αυτό έχει πολλές αποχρώσεις.

    Επανερχόμενη στο βιβλίο σας και στο τι δεν μου άρεσε τότε, βρήκα την ιδέα για εφαρμογή του μάνατζμεντ σε όλες τις δομές και τις μορφές της ιεραρχίας υπερβολική και για να μη μακρηγορώ, την δημιουργία των μετα-θεσμών ουτοπική και ανεδαφική για την ελληνική πραγματικότητα. Ωστόσο, η περιγραφή της επικρατούσας κατάστασης στα ελληνικά πανεπιστήμια, ήταν το μόνο κομμάτι για το οποίο σας επικρότησα.

    Σήμερα, το φθινόπωρο του 2010 και με αφορμή τη συμμετοχή μου σε μια Λέσχη Ανάγνωσης, που είχε προτείνει το βιβλίο σας στα μέλη της, εμμένω στην άποψή μου για τη λογοτεχνική αξία του βιβλίου, συμφωνώ όμως πλήρως με όλα όσα έχετε γράψει και κυρίως με το τελευταίο κεφάλαιο, που σε κάποια σημεία του αποδείχτηκε προφητικό για την παγκοσμιοποίηση και την εξάρτηση της μοίρας των εθνών από τις διεθνείς αγορές. Ξαναδιαβάζοντας λοιπόν το βιβλίο και προσπερνώντας τις αδυναμίες του, στάθηκα στα χαρακτηριστικά του ηγέτη, είτε είναι γονιός είτε είναι αρχηγός κράτους, στην προσήλωση του στόχου όταν όμως υπάρχει όραμα και φυσικά στην ανασύσταση της πολιτισμικής μας οντότητας. Τέλος, θα ήθελα να σας συγχαρώ, γιατί πρώτη φορά διάβασα τόσο ξεκάθαρα για τη συμβολή του ηγέτη στην έννοια του εθελοντισμού, που θεωρώ ότι αποτελεί ένδειξη ωριμότητας για μια κοινωνία.

    Ελπίζω και το καινούργιο σας βιβλίο να μας δώσει τόσα όσα και το προηγούμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. mary_pard26 Νοεμβρίου 2010 στις 6:28 μ.μ.

    ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΕΡΣΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ ΕΨΑΧΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.. ΞΑΦΝΙΚΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΣ Κ ΛΕΩ.. ΩΧ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΟΥ! (ΒΕΒΑΙΑ ΕΓΩ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΖΑ Κ ΑΠ' ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΛΛΑ Κ ΑΠ' ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΣΟΕΕ) ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ? (ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ) Κ ΒΛΕΠΩ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ! WOW! ΕΙΠΑ.. Κ ΣΧΕΔΟΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΠΗΓΑ Κ ΤΟ ΠΗΡΑ (ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ). ΔΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Κ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ.! ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑ ΑΘΗΝΑ Κ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ.. ΣΕ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΑ (ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ Κ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ..) Μ' ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΑ! ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΝΑ ΤΟ ΠΩ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ.. ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠ' ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΑΣ ΕΙΧΑ Κ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΛΟΥΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.. ΕΝΙΩΣΑ ΕΠΙΣΗΣ ΠΩΣ ΠΑΡΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ.. (ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΑ ΓΙΑΤΙ Κ ΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟ ΕΤΟΣ Κ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΠΤΥΧΙΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ.. ΕΧΩ Κ ΠΡΩΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ.. ΕΙΝΑΙ Κ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΩΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΕΜΑ..) Μ' ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Κ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ. ΤΩΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΔΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΝΕΟ ΣΑΣ ΒΙΒΛΙΟ Κ ΜΠΗΚΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΝΑ ΨΑΞΩ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Κ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΤΟ blog ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΣΩ Κ ΓΩ 2-3 ΛΟΓΙΑ.. ΕΛΠΙΖΩ Κ ΤΟ ΝΕΟ ΣΑΣ ΒΙΒΛΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ..

    mary_pard@windowslive.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)